استفاده از کنابیس با کاهش مصرف الکل همراه است
یک مطالعه جدید گزارش می‌کند که برای برخی از افراد وابسته به الکل، مصرف کنابیس ممکن است با کاهش مصرف الکل همراه باشد. این کاهش مصرف به‌نظر می‌رسد به‌دلیل کمتر شدن اشتیاق به الکل پس از مصرف کنابیس باشد؛ این یافته یک مکانیزم احتمالی برای این که چرا برخی افراد ممکن است یک ماده را به‌جای دیگری جایگزین کنند، ارائه می‌دهد. این پژوهش در مجلهٔ Drug and Alcohol Dependence منتشر شد.
رابطهٔ بین مصرف کنابیس و الکل پیچیده است و تحقیقات پیشین تصویرهای متناقضی از نحوهٔ تعامل این دو ماده ارائه می‌دهند. برخی مطالعات نشان می‌دهند که استفاده از کنابیس می‌تواند مصرف الکل را افزایش دهد؛ این رابطه به عنوان «تکمیلی» شناخته می‌شود. شواهد دیگری نشانگر اثر جایگزینی است، به‌گونه‌ای که افراد به‌جای الکل از کنابیس استفاده می‌کنند و این می‌تواند به‌عنوان یک نوع کاهش خطر تلقی شود.
این عدم توافق واضح، گروهی از پژوهشگران دانشگاه ایالتی کولورادو و دانشگاه کولورادو را بر آن داشت تا این پدیده را تحت شرایط آزمایشگاهی کنترل‌شده بررسی کنند. هدف آنها ارزیابی مستقیم این بود که مصرف خودسرانهٔ کنابیس تجاری چطور بر تمایل شخص به نوشیدن الکل در ادامه تأثیر می‌گذارد.
برای بررسی این سؤال، مطالعه ۶۱ بزرگسال بین ۲۱ تا ۶۰ سال را در بر داشت که به‌طور منظم در الگوی مصرف سنگین الکل شرکت می‌کردند و حداقل سه بار در هفته از گل کنابیس استفاده می‌کردند. هر شرکت‌کننده به‌عنوان مبنای خود برای مقایسه عمل کرد و در دو جلسه آزمایشگاهی جداگانه شرکت کرد. این جلسات در یک آزمایشگاه سیار—یک وسیلهٔ مخصوص که در مقابل خانهٔ شرکت‌کننده پارک می‌شد—برگزاری شد. این تنظیم خاص به پژوهشگران این امکان را داد تا اثرات محصولات قانونی و تجاری کنابیس را بررسی کنند، محصولاتی که قوانین فدرال ورود آنها به دانشگاه‌ها را منع می‌کند.
در یک جلسه که به «وضعیت فقط الکل» شناخته می‌شد، افراد یک نوشیدنی الکلی «آماده‌ساز» کوچک مصرف کردند که به‌گونه‌ای محاسبه شده بود تا سطح الکل خون آنها را به‌حدی افزایش دهد که تمایل به نوشیدن بیشتر را تحریک کند. در ساعت بعد، فرصتی برای مصرف حداکثر چهار نوشیدنی الکلی دیگر به آنها داده شد. برای ارائه گزینهٔ جایگزین، به هر شرکت‌کننده یک دلار برای هر نوشیدنی که رد می‌کرد، اعطا شد. در طول این مدت، به‌صورت دوره‌ای سطح اشتیاق به الکل خود را با استفاده از مقیاس استانداردی ارزیابی می‌کردند.
جلسه دوم تقریباً همان روش را دنبال کرد، با یک تفاوت کلیدی. پیش از دریافت نوشیدنی آماده‌ساز، شرکت‌کنندگان به منزل خود رفته و محصول گل کنابیس خود را در دوزی که معمولاً مصرف می‌کردند، به‌کار می‌بردند. پس از مصرف کنابیس، به آزمایشگاه سیار بازگشتند؛ در اینجا پژوهشگران یک نمونهٔ خون گرفتند و سپس بخش ارائه الکل آزمایش را ادامه دادند. ترتیب دو جلسه، یکی با کنابیس و دیگری بدون آن، برای هر شرکت‌کننده به‌صورت تصادفی تعیین شد تا اطمینان حاصل شود ترتیب جلسات نتایج را تحت‌تأثیر قرار نمی‌دهد.
هنگامی که پژوهشگران داده‌ها را تجزیه و تحلیل کردند، الگوی واضحی در مصرف کلی الکل مشاهده شد. به‌طور میانگین، شرکت‌کنندگان حدود ۲۵ درصد نوشیدنی الکلی کمتر در جلسه‌ای که ابتدا کنابیس مصرف کرده بودند، نسبت به جلسه‌ای که فقط الکل مصرف می‌کردند، نوشیدند. میانگین تعداد نوشیدنی‌های مصرف‌شده از ۲.۰۹ در جلسهٔ «فقط الکل» به ۱.۶۰ در جلسه‌ای که شامل کنابیس بود، کاهش یافت.
برای درک بهتر این اثر متوسط، تیم رفتارهای فردی را بررسی کرد و سه الگوی متمایز شناسایی نمود. گروهی شامل ۲۳ شرکت‌کننده که «جایگزین‌کنندگان» نامیده شدند، پس از مصرف کنابیس مقدار نوشیدنی الکلی کمتری مصرف کردند. گروه دیگر شامل ۲۳ نفر، «غیرجایگزین‌کنندگان» نام داشتند که همان تعداد یا بیشتر نوشیدنی مصرف کردند. گروه سومی شامل ۱۵ شرکت‌کننده، «مقاطع» نامیده شد، که تصمیم گرفتند در هیچ‌یک از جلسات نوشیدنی اضافه‌ای مصرف نکنند.
مشخص‌ترین تفاوت بین این گروه‌ها زمانی آشکار شد که پژوهشگران اشتیاق به الکل گزارش‌شده توسط خود افراد را بررسی کردند. «جایگزین‌کنندگان» کاهش قابل‌توجهی در میل به نوشیدن را در چندین نقطه زمانی پس از مصرف کنابیس گزارش دادند. در مقابل، سطوح اشتیاق «غیرجایگزین‌کنندگان» نسبتاً ثابت باقی ماند یا حتی در جلسه‌ای که کنابیس و الکل ترکیب شد، کمی افزایش یافت. این نشان می‌دهد که برای افرادی که کمتر می‌نوشند، کاهش اشتیاق به الکل ناشی از کنابیس می‌تواند عاملی مهم باشد.
تیم همچنین بررسی کرد آیا مقدار مصرف کنابیس می‌تواند این رفتارهای متفاوت را توجیه کند. تحلیل نمونه‌های خون نشان داد که تفاوت معنی‌داری در غلظت THC، مؤلفهٔ روان‌گردان اصلی کنابیس، بین گروه جایگزین‌کننده و غیرجایگزین‌کننده وجود ندارد. این نتیجه نشان می‌دهد که تمایل به جایگزینی کنابیس به‌جای الکل صرفاً به‌دلیل مصرف دوزی بزرگ‌تر یا قوی‌تر نیست؛ بلکه به تفاوت‌های فردی در واکنش به این ماده اشاره دارد.
نویسندگان چندین محدودیت در کار خود شناسایی کردند که مسیرهای تحقیقاتی آینده را نشان می‌دهد. این آزمایش در یک آزمایشگاه سیار انجام شد؛ محیطی که برای نوشیدن عادی نیست و ممکن است بر رفتار شرکت‌کنندگان تأثیر گذاشته باشد. از آنجا که افراد از کنابیس خودشان استفاده کردند، دوز و قدرت محصول به‌صورت آزمایشی کنترل نشده بود؛ این تعویض برای افزایش ارتباط مطالعه با واقعیت‌های میدانی اتخاذ شد. همچنین، کنابیس همیشه پیش از الکل مصرف شد؛ بنابراین این مطالعه نمی‌تواند تعیین کند که آیا ترتیب مصرف تأثیر دارد یا نه.
علاوه بر این، جمعیت مورد مطالعه تنوع گسترده‌ای نداشت؛ اکثریت شرکت‌کنندگان سفیدپوست و مرد بودند، به این معنی که نتایج ممکن است برای سایر گروه‌های جمعیتی قابل تعمیم نباشد. تحقیق‌های آینده می‌توانند با تکرار این مطالعه در جمعیت‌های بزرگ‌تر و متنوع‌تر، این نکات را بررسی کنند.
دانشمندان می‌توانند اثرات انواع مختلف محصولات کنابیس، مانند خوراکی‌ها یا مواد غلیظ‌شده (کنسنتراها) را بررسی کنند و دوز و ترکیب شیمیایی را کنترل نمایند تا روابط دوز‑پاسخ به‌دقت بیشتری درک شوند. ترکیب آزمایش‌های آزمایشگاهی با نظارت بر شرایط واقعی از طریق فناوری‌هایی مانند حسگرهای بایومتریک الکل می‌تواند تصویری جامع‌تر از الگوهای مصرف همزمان ارائه دهد.
این مطالعه، «مصرف کنابیس با کاهش مصرف الکل مرتبط است: شواهدی از یک چارچوب هم‌داروگیری آزمایشگاهی نوین»، توسط کلیر ال. پینس، ونسا تی. استالسمیت، سیانا جِی پیرسی، کیتلین ولدون، جسی ریه‌رمند، گریگوری دولی، ال. سینامون بیدول، و هولیس سی. کاریولی نوشته شده است.
