کمبود داروهای نوآورانهٔ کاهش وزن، سرعت مبارزه با چاقی را کم میکند؛ سازمان بهداشت جهانی هشدار میدهد
سازمان بهداشت جهانی از کشورها میخواهد تا داروهایی همچون مونجارو را برای مردم دسترسپذیرتر کنند و از شرکتهای داروسازی تقاضا میکند قیمتها را پایین ببرند.
سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که داروهای کاهش وزن نظیر مونجارو پتانسیل عظیمی برای مقابله با افزایش چشمگیر چاقی در سطح جهانی دارند، اما در حال حاضر تنها برای یک نفر از هر ده نفری که به آنها نیاز دارند، در دسترس هستند.
سازمان بهداشت جهانی افزود که اثربخشی ثابتشده این داروها در کمک به کاهش وزن، نشان میدهد این داروها «فصلی نو» در شیوهٔ درمان چاقی و بیماریهای کشندهٔ ناشی از آن توسط خدمات بهداشتی فراهم میآورد.
در بیانیهاش، سازمان بهداشت جهانی از کشورها درخواست کرد تا هرچه میتوانند بکنند تا اطمینان حاصل شود افرادی که از درمانهای پپتید شبیه گلوکاگون‑۱ (GLP‑1) بهرهمند میشوند، قادر به دسترسی به این داروها باشند. اما در حالی که بزرگسالان واجد شرایط بهطور کلی باید این درمانها را دریافت کنند، زنان باردار نباید از آنها استفاده کنند، این سازمان اعلام کرد.
سازمان بهداشت جهانی هشدار داد که محدودیتهای ظرفیت تولید جهانی بدین معنی است که امروزه حداکثر حدود ۱۰۰ میلیون نفر میتوانند این داروها را دریافت کنند — که فقط ۱۰٪ از یک میلیارد فردی است که میتوانند از آن بهرهمند شوند. تعداد افرادی که بهعنوان چاق شناخته میشوند (بر پایهٔ شاخص جرم بدن برابر یا بالاتر از ۳۰) پیشبینی میشود تا سال ۲۰۳۰ از یک میلیارد به دو میلیارد نفر دو برابر شود و هزینههای جهانی تا همان تاریخ به ۳ تریلیون دلار خواهد رسید.
همچنین هشدار داد که شرکتهای داروسازی باید قیمتهای خود برای مونجارو، اوزمپیک و داروهای مشابه را کاهش دهند و بهطور چشمگیری ظرفیت تولید این داروها را گسترش دهند تا مردم کشورهای کمدرآمد از دسترسی به این داروها محروم نشوند.
دکتر تدروس ادهمگبرسیس، مدیر کل سازمان بهداشت جهانی، گفت: «در حالی که تنها دارو درمان این بحران جهانی بهداشت را حل نمیکند، درمانهای GLP‑1 میتوانند به میلیونها نفر کمک کنند تا بر چاقی غلبه کنند و آسیبهای مرتبط با آن را کاهش دهند.»
سازمان بهداشت جهانی برای نخستین بار دیدگاه خود درباره این داروها را در یک «اطلاعیهٔ ویژه» که برای متخصصان بهداشت هدفگذاری شده بود، ارائه کرد.
بیانیهٔ سازمان در نشریهٔ Journal of the American Medical Association اظهار داشت: «درمانهای GLP‑1 بیش از یک پیشرفت علمی هستند؛ آنها نماد فصلی نو در تحول تدریجی درک جامعه از چاقی هستند — از یک «وضعیت سبک زندگی» به یک بیماری مزمن پیچیده، پیشقابل پیشگیری و قابل درمان».
درمانهای GLP‑1 بهعنوان یک نوآوری مهم در مقابله با چالش چاقی جهانی ظاهر شدهاند. ورود این داروها نقطهٔ عطفی در درمان چاقی، عوارض آن و بیماریهای همراه مرتبط است.
بیانیهٔ سازمان توسط سه پزشک برجسته: فرنچسکا سلتی، لوز دِ ریجِل و جرمی فَرر، معاون مدیر برای ارتقای سلامت و پیشگیری و کنترل بیماریها، که پیشتر دانشمند ارشد سازمان بوده و همچنین مدیر مؤسسه علمی «ولکام» در لندن، تدوین شد.
سازمان تأکید کرد که صرف داروها بهتنهایی برای برگرداندن چاقی کافی نیستند و افرادی که از آنها استفاده میکنند، باید بهعلاوه بر این، رژیم غذایی سالمتری داشته باشند، فعالیت بدنی بیشتری انجام دهند و مشاورهای درباره سبک زندگی خود دریافت کنند.
سازمان بهداشت جهانی شواهد رو به رشد مبنی بر این که GLP‑1ها میتوانند خطر مجموعهای از حوادث و بیماریهای جدی و بالقوهٔ مرگبار از جمله حملات قلبی و سکته مغزی، دیابت نوع۲، فشار خون بالا، کلسترول بد، آپنه خواب و بیماریهای کلیوی و عروقی را کاهش دهند، پذیرفته است.
سه «مانع اصلی» باید برطرف شوند تا اطمینان حاصل شود هرکس در سراسر جهان که سلامت او میتواند از GLP‑1ها بهرهمند شود، به این داروها دسترسی داشته باشد: کمبود ظرفیت تولید، دسترسی و مقرونبهصرفه بودن؛ آمادگی سیستمهای بهداشتی برای ارائهٔ این داروها؛ و دسترسی همگانی به خدمات سلامت.
کاترین جِنر، مدیر اجرایی ائتلاف بهداشت چاقی (Obesity Health Alliance) که شامل بیش از ۵۰ سازمان سلامت، پزشکی و کودکمحور در انگلستان است، گفت: «داروهای کاهش وزن نقش مهمی ایفا میکنند، اما راهحل جادویی نیستند.»
«در بریتانیا در حال حاضر دسترسی هنوز محدود است، عرضه ناپایدار است و استفاده از NHS بهدقت هدفگذاری شده است. این داروهای قدرتمند میتوانند به افراد مبتلا به چاقی مزمن کمک کنند، اما برای همه مناسب نیستند و برای استفادهٔ ایمن و مؤثر باید با پشتیبانی جامع همراه شوند.»
جِنر افزود: «شواهد نشان میدهد که بیشتر افراد پس از قطع مصرف این داروها وزن خود را باز میگیرند و ما نمیتوانیم دو‑سوم جمعیت را بهصورت نامحدود دارو بدهیم.»
