کِندی حملات خود به واکسن‌ها را تشدید می‌کند، بدون پشتوانه علمی
دکتر سلین گوندِر، متخصص داخلی، اپیدمیولوژیست و متخصص بیماری‌های عفونی، مشارکت‌کننده پزشکی CBS News و همچنین پژوهشگر ارشد و ویراستار عمومی بهداشت عمومی در KFF Health News است.
در حالی که دولت فدرال برای جلسهٔ بعدی کمیتهٔ مشورتی خود در زمینهٔ روش‌های ایمن‌سازی آماده می‌شود، وزیر بهداشت و خدمات انسانی، رابرت اف. کِندی جونیور، حملات خود را به ترکیبات آلومینیومی واکسن‌ها که در بسیاری از تزریق‌ها برای تقویت پاسخ ایمنی بدن استفاده می‌شوند، تشدید کرده است.
کِندی، یک فعال ضدواکسیناسیون طولانی‌مدت پیش از ورود به عرصهٔ عمومی، ادعا می‌کند که کمک‌کننده‌های آلومینیومی نوروتوکسیک هستند و با اوتیسم، آسم، بیماری‌های خودایمنی و حساسیت‌های غذایی مرتبط‌اند.
اما علم و پزشکی نگرشی متفاوت دارند. به‌عنوان نمونه، توصیه‌های قوی به والدین برای معرفی زودهنگام غذاهای حاوی بادام‌زمینی به نوزادان، باعث کاهش نرخ بروز حساسیت به بادام‌زمینی شده است.
از زمان تصدی، کِندی بررسی ترکیبات واکسن‌ها را دستور داد و آلومینیوم را به‌عنوان مهم‌ترین نگرانی مطرح کرد. مساله‌ای دربارهٔ «کمک‌کننده‌ها و آلاینده‌ها» در پیش‌نویس دستور کار کمیتهٔ مشورتی واکسن‌ها گنجانده شده است.
صفحهٔ وب‌سایت مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) که سال‌ها به عموم اطمینان می‌داد واکسن‌ها اوتیسم ایجاد نمی‌کنند، در تاریخ ۱۹ نوامبر به‌روزرسانی شد و جمله‌ای جدید افزود که مطالعات به‌طور قطعی وجود رابطهٔ بین واکسن‌ها و اوتیسم را رد نکرده‌اند.
او همچنین دانشمندانی را هدف قرار داد که مطالعاتی منتشر کرده‌اند نشان می‌دهند کمک‌کننده‌های آلومینیومی ایمن‌اند. در آگوست، کِندی یک مطالعهٔ بزرگ دانمارکی که عدم وجود ارتباط بین آلومینیوم در واکسن‌ها و بیماری‌های اطفال را نشان می‌داد، محکوم کرد، آن را «تظاهر دروغین تبلیغاتی» خواند و خواست آن پس‌نگری شود. مجلهٔ Annals of Internal Medicine این ادعا را رد کرد و از بازنگری مطالعه امتناع کرد.
در مورد جلسهٔ پیش‌رو پنل مشورتی، سخنگوی HHS، امیلی هیلیارد گفت که ACIP «به‌طور مستقل تمام شواهد مربوط به کمک‌کننده‌ها و سایر ترکیبات واکسن‌ها را بررسی می‌کند تا بالاترین استانداردهای ایمنی را تضمین کند.»
اهمیت این موضوع بالاست، زیرا تلاش کِندی برای ایجاد شک در مورد آلومینیوم تنها به خود ماده محدود نمی‌شود؛ این بخشی از یک استراتژی گسترده‌تر برای القای عدم‌اطمینان دربارهٔ ایمنی واکسن‌ها و آماده‌سازی زمینه برای به‌چالش کشیدن برنامهٔ ملی جبران خسارت واکسن‌ها است، که تولیدکنندگان دارو می‌گویند برای تضمین بازار پایدار واکسن ضروری است.
اما پژوهشگران در زمینه‌های بیماری‌های عفونی، ایمونولوژی، اطفال و اپیدمیولوژی می‌گویند داده‌ها واضح است: کمک‌کننده‌های آلومینیومی ایمن‌اند.
دکتر پائول اوفت، متخصص اطفال و مدیر مرکز آموزش واکسن‌ها در بیمارستان کودکان فیلادلفیا گفت: «آلومینیوم سومین عنصر شایع بر سطح زمین است. بنابراین همهٔ ما همواره در معرض آلومینیوم هستیم. آب آشامیدنی که می‌نوشیم حاوی آلومینیوم است و غذایی که می‌خوریم نیز آلومینیوم دارد.»
واکسین‌ها فقط مقدار کمی آلومینیوم—حدود ۸ میلی‌گرم مجموع—به بدن اضافه می‌کنند، پس از تکمیل برنامهٔ واکسیناسیون کودکان. اوفت گفت که در طول ۱۸ سال نخست زندگی، افراد به‌طور طبیعی حدود ۴۰۰ میلی‌گرم آلومینیوم از منابع روزمره دریافت می‌کنند.
دکتر راجش گوپتا، دانشمند پیشین واکسن‌های FDA گفت: «نمی‌دانم چرا این‌قدر نگرانی وجود دارد. آلومینیوم در سراسر بدن توزیع می‌شود و در نهایت توسط کلیه‌ها در ادرار دفع می‌شود. بنابراین، آلومینیوم در بدن باقی نمی‌ماند.»
چگونه کار می‌کنند
آلومینیوم موجود در واکسن‌ها ورق یا فلز نیست؛ بلکه ترکیبی از نمک‌های آلومینیومی، مانند هیدروکسید آلومینیوم یا فسفات آلومینیوم است که به بهبود عملکرد واکسن کمک می‌کند.
این شبیه به روی در قرص‌های سرماخوردگی است: بیماران قطعات فلزی نمی‌بلعند، بلکه نمک زینکی را می‌جوشند که به‌صورت ایمن در بدن حل می‌شود.
در واکسن‌ها، این نمک‌های آلومینیومی به سیستم ایمنی یک تحریک اضافی می‌دهند تا به‌طور مؤثرتری میکروب هدف را شناسایی کند.
زمانی که تزریق می‌شود، واکسن در نزدیکی محل تزریق می‌ماند و التهاب خفیف و کوتاهی ایجاد می‌کند که سلول‌های ایمنی را جذب می‌کند. این سلول‌ها آنتی‌ژن واکسن، قطعه‌ای بی‌خطر از ویروس یا باکتری، را جذب کرده و به گره‌های لنفاوی نزدیک می‌برند. در آنجا، کمک‌کننده‌ها آن را مانند یک تابلوی آگهی می‌گذارند تا بدن بتواند میکروب را سریع شناسایی و نابود کند.
دکتر هارم هوگن‌ایش، استاد ایمونопатولوژی در کالج دامپزشکی دانشگاه پردو گفت که کمک‌کننده‌های آلومینیومی فقط زمانی کار می‌کنند که به همان نقطه‌ای که ترکیب واکسن هدف را تقویت می‌کند تزریق شوند تا به سلول‌های ایمنی نزدیک کمک کنند میکروب را شناسایی کنند. اگر این دو تزریق در مکان‌های متفاوتی داده شوند، او گفت: «این اثر را نمی‌بینید.»
در پاسخ به ادعاهای کِندی، دانشمندان می‌گویند هر چیزی که نقش کمک‌کننده را داشته باشد، می‌تواند در اصل واکنش آلرژیک را تقویت کند. اما این به این معنا نیست که واکسن‌های حاوی آلومینیوم کودکان را به بمب‌های حساسیتی غذا تبدیل می‌کند. آنتی‌ژن‌های موجود در واکسن‌هایی مانند آنتی‌ژن سطحی هپاتیت ب یا پروتئین‌های HPV آلرژن نیستند و هیچ پروتئین غذایی در واکسن‌ها وجود ندارد.
آزمایش‌های حیوانی
مطالعات حیوانی پایهٔ ادعای کِندی مبنی بر اینکه کمک‌کننده‌های آلومینیومی در واکسن‌ها می‌توانند حساسیت ایجاد کنند، تشکیل می‌دهند. در این آزمایش‌ها، دانشمندان به‌صورت عمدی موش‌های صحرایی یا موش‌های آزمایشگاهی را با تزریق پروتئین غذایی مخلوط با آلومینیوم حساس می‌سازند. آلومینیوم پاسخ ایمنی را تقویت می‌کند، اما به‌تنهایی باعث حساسیت نمی‌شود.
هوگن‌ایش گفت: «این پایهٔ بسیاری از مدل‌های تجربی موش است که در آن یک آلرژن غذایی همراه با کمک‌کنندهٔ آلومینیومی به موش‌ها تزریق می‌شود تا حساسیت ایجاد شود. من از وجود هر گونه آنتی‌ژن غذایی در واکسن‌ها مطلع نیستم و بنابراین راهی برای وقوع این امر نمی‌بینم.»
دکتر راس کدل، استاد ایمونولوژی و میکروبیولوژی در دانشگاه کلرادو، مدرسه پزشکی انسچتس، افزود که هیچ مسیر معقولی برای ایجاد حساسیت به بادام‌زمینی توسط واکسن‌ها وجود ندارد. «برای ایجاد چنین حساسیتی باید قبل از تزریق پروتئین‌های بادام‌زمینی را با واکسن ترکیب می‌کردند.»
دکتر استفان ه. ای. کاوفمان، رئیس بازنشسته مؤسسه ماکس پلانک برای زیست‌شناسی عفونت در برلین، گفت که نتایج حاصل از موش‌ها اغلب با آنچه در انسان رخ می‌دهد مطابقت ندارند، زیرا «موش‌ها به‌سختی‌تری نسبت به انسان‌ها به واکنش‌های آلرژیک می‌انجامند.» به عبارت دیگر، آنچه در یک مطالعهٔ جوندگان چشمگیر به‌نظر می‌رسد، به‌طور خودکار در سیستم ایمنی انسان‌ها قابل اعمال نیست.
و در این مورد، کاوفمان گفت: «مهم است که تفاوت رفتار آلومینیوم در حیوانات آزمایشگاهی و انسان‌ها را تمیز نشان داد.»
مطالعات انسانی
فراتر از مدل‌های حیوانی و سناریوهای نظری، دانشمندان به‌دقت به‌دنبال نشانه‌های ضرر در دیتاست‌های بزرگ انسانی گشتند.
در سال ۲۰۲۳، مطالعه‌ای توسط Vaccine Safety Datalink، که همکاری‌ای تحت هماهنگی CDC بود، افزایش اندکی آسم را در میان کودکانی که پیش از دو سالگی با معرض آلومینیوم بالاتر مواجه بودند گزارش کرد؛ اما این ارتباط در تجزیه و تحلیل‌های بعدی ناپدید شد.
اوفت گفت: «آن مقاله به‌طور گسترده‌ای مورد انتقاد قرار گرفت. زمانی که به شیردهی کنترل کردند، ارتباط بین آسم و دریافت واکسن‌های حاوی کمک‌کنندهٔ آلومینیومی ناپدید شد.»
او افزود: «این باید هرگز منتشر نمی‌شد.»
دکتر کتی ادواردز، استاد بازنشسته اطفال در دانشگاه وندربیلت، گفت که سیگنال‌های غلط هنگام استخراج از دیتابیس‌های بزرگ برای چندین نتیجه رایج است.
او گفت: «وقتی به‌صد چیز مختلف نگاه می‌کنید، فقط به‌دلیل قانون درصدها، برخی از آنها ممکن است همچون یک سیگنال ظاهر شوند. ارزیابی کل RFK Jr. واقعاً به انتخاب‌های گزینشی حساس است.» و افزود: «نیاز به درک پایه‌ای از آمار برای تفسیر این موارد وجود دارد.»
به‌زودی پس از جلب توجه نتایج ۲۰۲۳ ایالات متحده، دانشمندان CDC با دکتر آندرس هویید، رئیس تحقیق اپیدمیولوژی در مؤسسه سرم استاتنس در کپنهاگ، دانمارک، تماس گرفتند تا ببینند آیا تیم او می‌تواند کار را تکرار کند.
هویید گفت: «منطقی است که سعی کنیم یافته‌های هر نوعی را در منابع داده‌ای مختلف تکرار کنیم.»
مطالعهٔ سراسری دانمارکی هویید ۱٫۲ میلیون کودک را در طول دو دهه دنبال کرد، با استفاده از ثبت‌نام‌های به‌هم‌پیوست سلامت ملی که هر واکسیناسیون و تشخیص را ثبت می‌کنند.
او گفت: «سیستم بهداشتی ما نسبتاً برابرگرایانه است. رایگان است و دسترسی عمومی دارد. و همه در این ثبت‌نام‌های ملی حضور دارند.» نتایجشان نشان داد: هیچ افزایش خطر این وضعیت‌ها مرتبط با مقادیر بیشتری از آلومینیوم دریافت‌شده از واکسن‌ها وجود ندارد.
برآمدهای نادر
پزشکان یک واکنش واقعی به کمک‌کننده‌های آلومینیومی را مستند کرده‌اند: گره‌های خارش‌دار در محل تزریق که به «کلیدوم‌های خارش‌دار» معروف‌اند. این برآمدهای کوچک به‌قدری نادرند که اکثر آلرژیست‌ها و متخصصان اطفال هرگز یک مورد را مشاهده نمی‌کنند.
ادواردز گفت: «این واکنش به‌هیچ چیز بدی منجر نمی‌شود و واقعاً فقط با این تحریک موضعی مرتبط است.»
پژوهشگران بر این باورند این برآمدها نمایانگر یک واکنش ایمنی موضعی هستند — یعنی فقط در ناحیهٔ تزریق، نه یک حساسیت سراسری بدن — که بسیار متفاوت از واکنش‌های آلرژیک فوری است که با آنتی‌هیستامین‌ها درمان می‌شود. این واکنش‌ها شامل حساسیت‌های ناشی از غذا یا نیش زنبور عسل می‌شود، زمانی که هیستامین، سیگنال هشدار داخلی بدن، در عرض چند دقیقه سیستمی را فرا می‌گیرد و باعث کهربا، تورم یا مشکل تنفسی می‌شود. کدل گفت این تمایز اغلب در بحث عمومی از دست می‌رود.
حذف کمک‌کننده‌های آلومینیومی
برای بسیاری از کارشناسان، مسألهٔ اصلی نه فقط ایمنی آلومینیوم است، بلکه چه اتفاقی برای کل برنامهٔ واکسیناسیون می‌افتد اگر کمک‌کننده‌های آلومینیومی حذف شوند. برای بسیاری از واکسن‌های مدرن که بر پایهٔ یک پروتئین خالص به‌دست می‌آیند — مانند واکسن‌های سُقاک و تتن، هپاتیت ب و HPV — کمک‌کننده‌ها حیاتی‌اند.
ادواردز گفت که به‌سادگی جایگزینی یک کمک‌کنندهٔ دیگر واقعبینانه نیست.
او گفت: «تقریباً تماماً بر پایهٔ یکدیگر ساخته شده‌اند.» یک بار که یک واکسن ثابت شد که مؤثر است و به‌عنوان استاندارد درمانی شناخته شد، نسخه‌های جدید یا به‌روزرسانی‌شده معمولاً در مقابل دارونما در افرادی که باید آن واکسن را دریافت کنند، تست نمی‌شوند. در عوض، در مقایسه با محصول موجود آزمایش می‌شوند که به این معنی است هر تأییدیه بر پایهٔ قبلی آن است.
احتمالاً واکسن‌های اصلی کودکی باید دوباره فرمول‌بندی شوند و آزمایشات بالینی بزرگ باید دوباره انجام شود تا ایمنی و کارآمدی محصولات جدید ثابت شود. در این میان، کمبودهای تولیدی و کمبودهای موجود باید مدیریت شوند؛ ممکن است این کار سال‌ها به طول انجامد، در حالی که تولیدکنندگان و ناظران از نو آغاز می‌کنند — در حالی که بیماری‌هایی مانند سرفه سگی، هپاتیت ب و سرطان‌های مرتبط با HPV فضای بیشتری برای گسترش پیدا می‌کنند.
هوگن‌ایش گفت: «کمک‌کننده‌های آلومینیومی به‌نظر می‌رسند به نقطهٔ بهینه رسیده‌اند؛ در ایجاد پاسخ پادآیندی قوی و محافظت‌کننده برای آن واکسن‌هایی که به‌کار می‌روند مؤثرند و بسیار ایمن نیز هستند. صریحاً، سعی در حذف آنها کار نادانی خواهد بود.»
صد سال استفاده ایمن
واکسن‌های DTaP، هپاتیت ب و HPV همگی حاوی کمک‌کننده‌های آلومینیومی هستند و تقریباً برای یک قرن مورد استفاده قرار گرفته‌اند. مطالعات بزرگ مقیاس نشان می‌دهند هیچ ارتباطی بین آلومینیوم و بیماری‌های آلرژی سیستمیک وجود ندارد.
ادواردز گفت: «ما دهه‌هاست که کمک‌کننده‌های آلومینیومی را در واکسن‌ها داریم. نوه‌هایم را دارم؛ نوه‌هایم تمام واکسن‌هایشان را دریافت کرده‌اند و من دربارهٔ ایمنی آنها نگران نیستم.»
اگر آلومینیوم به‌طور نادرست به‌عنوان دشمن معرفی شود و میزان دریافت واکسن‌ها کاهش یابد، کارشناسان هشدار می‌دهند که پیامدها نظری نیستند: سرخک در مدارس بیشتر می‌شود، مننژیت در خوابگاه‌های دانشگاهی افزایش می‌یابد و افراد جوان‌تر به‌دلیل سرطان‌هایی که واکسن‌های HPV می‌توانستند از آنها جلوگیری کنند، می‌میرند.
به‌نظر آنها، خطر واقعی نه مقادیر ریزآلومینیوم است که کودکان به‌صورت روزانه با آن مواجه می‌شوند، بلکه بازگرداندن محافظت ویژۀ واکسن‌های دارای کمک‌کنندهٔ آلومینیومی است که برای نسل‌ها ارائه شده است.
این تبادل‌نظر است که اوفت امیدوار است والدین درک کنند. او گفت: «انتخاب نداشتن واکسن خطر بی‌ریسک نیست. فقط یک انتخاب است برای پذیرش یک خطر متفاوت.»
KFF Health News یک خبرگزاری ملی است که روزنامه‌نگاری عمیق دربارهٔ مسائل بهداشتی تولید می‌کند و یکی از برنامه‌های اصلی عملیاتی در KFF — منبع مستقل برای پژوهش‌های سیاست بهداشتی، نظرسنجی و روزنامه‌نگاری.
