برای نخستین بار از سال ۱۹۸۸، ایالات متحده روز جهانی ایدز را بهصورت رسمی گرامی نمیدارد
وزارت امور خارجه هفته گذشته بیانیهای مختصر صادر کرد که در آن گفت: «یک روز آگاهی یک استراتژی نیست». بههمین دلیل، در ۱ دسامبر ایالات متحده روز جهانی ایدز را گرامی نمیدارد. این نخستین باری است که آمریکا پس از ایجاد این روز توسط سازمان جهانی بهداشت در سال ۱۹۸۸، در آن شرکت نمیکند؛ هدف این روز، یادآوری میلیونها نفر است که بهدلیل بیماریهای مرتبط با ایدز درگذشتند و تجدید تعهد برای مقابله با اپیدمیای که همچنان سالانه بیش از نیم میلیون نفر را به مرگ میرساند.
در مقابل، در سال گذشته، رئیسجمهور پیشین جو بایدن مراسمی در لانه جنوبی کاخ سفید با «لحاف یادبود ایدز» برگزار کرد؛ این لحاف شامل تکههای به شکل تابوت بود که هر کدام بهخاطر فردی که بهدلیل ایدز درگذشت، اختصاص یافت و بر روی چمن پخش شد. امسال، با وجود تغییر موضع دولت ترامپ، کشورهای مختلف جهان این روز را با صدور فرمانها، کمپینهای بهداشت عمومی و مراسم گرامیداشت جشن میگیرند.
بزها و نوشابه
عکسها: واگذاری دوربین به افراد مبتلا به HIV
گذشته و حال
رئیسجمهور ترامپ برای این سال برنامهای در این زمینه ندارند و وزارت امور خارجه به کارمندان خود دستور داده است که این روز را گرامی نداشته باشند.
تامی پیگوت، سخنگوی وزارت امور خارجه، تصمیم به عدم گرامیداشت این روز را تأیید کرد و در بیانیهای نوشت که کشور «رویکرد خود را برای مقابله با بیماریهای عفونی بهروز میکند» و «تحت رهبری رئیسجمهور ترامپ، وزارت امور خارجه مستقیماً با دولتهای خارجی برای نجات جانها و افزایش مسئولیت و تقسیم بار آنها کار میکند».
برخی فعالان HIV/AIDS با ناراحتی نسبت به این خبر واکنش نشان دادند — و بهصورت اعتراضها.
«فکر میکنم این نشانگر یک دولت است که بهنظر نمیرسد به این مسئله اهمیت بدهد»، گفت Mitchell Warren، مدیر اجرایی AVAC، یک سازمان جهانی پیشگیری از HIV مستقر در ایالات متحده.
ایالات متحده بهطور مستمر برترین حمایتکننده مالی مبارزه جهانی با HIV/AIDS بوده است؛ عمدتاً از طریق برنامه اضطراری رئیسجمهور برای مبارزه با ایدز (PEPFAR)، که از زمان شروع در سال ۲۰۰۳ تاکنون بیش از $110 بیلیون دلار در این تلاش جهانی سرمایهگذاری کرده است.
با این حال، از ابتدای دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ، تقریباً یک سال پیش، دولت او کاهشهای عمدهای در هزینههای بهداشت جهانی و برنامههای مرتبط اعمال کرده است؛ زیرا رویکرد «آمریکای اول» را پیش میگیرد و تأکید بر این دارد که کشورهای دریافتکننده کمک باید خودکفا شوند. این کاهشها مراقبتهای HIV/AIDS را در بسیاری از نقاط جهان مختل کردهاند — بهطوریکه دریافت دارو برای برخی افراد مبتلا به HIV در کشورهایی مثل زامبیا، جمهوریدموکراتیک کنگو، اتیوپی و کنیا دشوار شده است، طبق گزارش UNAIDS.
«آیا این یک عمل نمادین است؟ بله، اینطور است و نماد چیزی است که در واقع ویرانگر و آشوببار است»، میگوید وارن.
ایالات متحده تنها کشوری نیست که در کمکهای بینالمللی کاهش اعمال میکند؛ کشورهایی نظیر فرانسه، آلمان و بریتانیای کبیر نیز با تغییر اولویتها، کاهش در کمکهای خارجی را تجربه کردهاند. گزارش UNAIDS برای روز جهانی ایدز امسال از «پیامدهای ویرانگر» هشدار داد.
اعضای معترض در دوشنبه در بیرون کاخ سفید گرد هم آمدند و خواستند که تأمین مالی مجدداً انجام شود. آسیا راسل — مدیر اجرایی Health GAP، یک سازمان جهانی حمایت از HIV — از میان آنها بود. او میگوید تصمیم به عدم گرامیداشت این روز، یادآور روزهای اولیه مبارزه با HIV/AIDS است که در آن بیماری بهشدت مورد تبعیض قرار میگرفت و بهعنوان یک بحران بهداشت عمومی نادیده گرفته میشد.
در سالهای اخیر پیشرفتهای پزشکی منجر به پیشرفت در مبارزه با عفونتهای جدید HIV/AIDS و درمان افرادی که پیش از این مبتلا شدهاند، شده است.
«چیزی که کمبود آن است، اراده سیاسی است؛ و این کمبود اراده سیاسی زمانی آشکار شد که کاخ سفید اعلان کرد که گرامیداشت این همهگیری را ممنوع میکند. این رفتار واقعاً ناهنجار و غیراخلاقی است»، راسل میگوید و افزود که حدود ۱۰۰ نفر دیگر نیز در این اعتراض حضور داشتند.
تصمیم به عدم گرامیداشت روز جهانی ایدز با رویکرد گستردهتر این دولت نسبت به سازمان جهانی بهداشت (WHO) و سازمان ملل متحد هماهنگ است. ترامپ بهطور مستمر از سازمانهای چندجانبه مانند سازمان ملل و نحوه برخورد WHO با بیماری کووید انتقاد کرده است. یکی از نخستین اقدامات او در روز عروج، آغاز فرآیند حذف ایالات متحده از WHO بود. با این حال، دولت ترامپ روزهای دیگری که توسط سازمان ملل تعیین شدهاند، مانند «روز جهانی آگاهی از اوتیسم» را گرامی داشته است. کاخ سفید یک اعلامیه برای آن روز صادر کرد.
روز جهانی ایدز «فقط بهدلیل فشار افراد مبتلا به HIV و جوامع آنها که در برابر تبعیه مقاومت میکنند، در تقویم وجود دارد»، راسل میگوید. «یک روز گرامیداشت، هرچند کوچک بهنظر برسد، در واقع کاری نجاتبخش است که بهتدریج برچسب مرگبار تبعیه را از میان برمیدارد.»
