پیوند مو برای زنان در حال رونق است. نرخ موفقیت آن پیچیده است.

در ابتدا به آرامی آغاز شد؛ چند دسته مو به دور حفره پلاگ دوش می‌چرخیدند. سپس بدنساز بریتانیایی ترأسی کیس متوجه شد که می‌تواند پوست سر خود را هنگام خیس بودن موهایش ببیند. «من همیشه موهای بسیار ضخیمی داشتم» کیس از خانه‌اش در شمال لندن گفت. «اینکه این‌قدر مو داشتم کمی ناخوشایند بود». اما کمی پس از زایمان دو فرزندش، در سن ۲۵ سالگی — که اکنون ۳۸ سال دارد — نمی‌توانست باور کند که «پشت سر پر از موهایش تبدیل به یک نجوا شده».

در صبح‌ها، انتخاب مدل مو کمتر به عنوان بیان فردی و بیشتر به عنوان پوشش عمل می‌کرد. کیس اغلب موهایش را صاف به سر می‌کشید تا نازکی در قوزک‌ها را پنهان کند یا بین اکستنشن‌ها، کلاه‌گیس‌ها و کلاه‌ها جابجا می‌شد. «در عکس‌ها فقط نگاه می‌کردم و می‌گفتم: ای خدای من! هر روز بدتر می‌شود»، او گفت. نتایج آزمایش خون نشان داد که او کمبود ویتامین‌هایی مانند آهن دارد. او تمام مکمل‌های مو، شامپوهای تخصصی و حتی تزریق PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) را که در آن پلاسماهای خود به فولیکول‌های مو تزریق می‌شود تا رشد تحریک شود، امتحان کرد. «این احساس سرکوبی عمیقی به وجود می‌آورد»، کیس افزود. «به‌عنوان یک زن، موهای‌تان تاج سر شماست. بنابراین از دست دادن آن تقریباً به معنای از دست دادن هویت‌تان است.»

ترأسی کیس لحظاتی از جراحی پیوند مو خود را به اشتراک می‌گذارد.

بر اساس نظرات متخصصان بهداشت دانشگاه هاروارد، حداقل یک‌سوم زنان در طول زندگی خود به‌نوعی ریزش مو را تجربه می‌کنند. گرچه علل متعددی برای این وضعیت وجود دارد، ریزش مو الگوهای زنانه — که می‌تواند از ترکیبی پیچیده از عدم تعادل هورمونی و سابقه خانوادگی ناشی شود و به‌عنوان آلوپسی آندروژنتیک شناخته می‌شود — شایع‌ترین آن است؛ مطالعه‌ای نشان می‌دهد که تقریباً ۴۰٪ از زنان در ایالات متحده تا سن ۵۰ سالگی تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند.

CNN با سه زنی مصاحبه کرد که تصمیم به درمان ریزش موهای خود از طریق جراحی گرفتند. پیوند مو تنها روش زیبایی است که تعداد بیماران مرد به‌طور قابل‌توجهی از تعداد زنان بیشتر است، اما بر اساس آمار انجمن بین‌المللی جراحی بازسازی مو (ISHRS)، تعداد زنان انتخاب‌کننده این روش بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴ بیش از ۱۶٪ رشد کرده است.

کیس برای اولین بار در سال ۲۰۱۱ با این روش آشنا شد، پس از تحقیق درباره گزینه‌های درمان برای دوست‌پسرش که همان‌طور با ریزش مو دست و پنجه نرم می‌کرد. او مشتاق شد تا بفهمد پیوند مو می‌تواند برایش چه تاثیری داشته باشد، اما به دلیل جنسیتش رد شد. «من با جراحان مشورت کردم و آن‌ها گفتند پیوند مو فقط برای مردان است»، او به یاد می‌آورد. «به‌کل این روش موجود نبود».

دستیابی به این جراحی برای او ۱۱ سال تحقیق، حدود ۳۴۰۰ دلار هزینه و یک پزشک حاظر را طلب کرد تا سرانجام عمل را انجام دهد. «در ابتدا گفتند نه»، او گفت. «به‌انداز کافی فشار آوردم تا بگویند بله». در سال ۲۰۲۲، او برای پیوند ۲۵۰۰ فولیکول در امتداد خط مو و قوزک‌ها به ترکیه پرواز کرد و از تکنیک رایج استخراج واحد فولیکولی (FUE) استفاده کرد؛ در این روش، خوشه‌های فولیکولی مستقیماً از ناحیه دهنده‌ای که معمولاً روی سر است، برداشت می‌شود. کیس گفت بهبودی‌اش سریع بود؛ بلافاصله پس از جراحی برای شام رفت و تنها ۲۴ ساعت پس از عمل مصرف قرص‌های مسکن را قطع کرد.

به‌نظر جراح پلاستیک و متخصص پیوند مو، دکتر گرگ ویلیامز، این جراحی در اشکال و اندازه‌های مختلفی انجام می‌شود. زنانی که او می‌بیند شامل کسانی هستند که آلوپسی ناشی از کشش را تجربه می‌کنند؛ وضعیتی که گاهی به‌دلیل استفاده مکرر از مدل‌های سفت که به فولیکول‌ها آسیب می‌رسانند، و همچنین زنان ترنس که می‌خواهند خط موهای خود را پایین آورده و «زنانه‌تر» کنند.

دلیل اصلی ریزش مو برای زنان سِکسوژن در ایالات متحده و بریتانیا، ژنتیک است. با این‌حال ویلیامز می‌گوید این گروه «اغلب گروه بهینه‌ای برای پیوند مو نیست». او توضیح می‌دهد که این وضعیت در صورتی که تثبیت نشود، می‌تواند با گذشت زمان بدتر شود. «وقتی با زنانی که ریزش مو ژنتیکی دارند درباره پیوند مو صحبت می‌کنم، این موضوع بیشتر به‌عنوان خریدن زمان است تا یک راه‌حل دائمی»، او افزود. هورمون‌ها، بارداری، عوارض پس از شیردهی، استرس، بیماری و تغذیه، عوامل متعددی هستند که «موهای زنان را نسبت به مردان بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهند»، ویلیامز استدلال می‌کند. «ما ریزش مو در زنان را به‌طور کامل درک نمی‌کنیم»، او گفت.

با این حال، زنان بیشتری از پیش به این روش مراجعه می‌کنند. آیسا بوزوک، ۳۲ ساله‌ای از آلمان، برای دریافت پیوند مو با تکنیک استخراج واحد فولیکولی (FUE) در ترکیه رفت، جایی که مادرش به دنیا آمده بود. او به یاد می‌آورد که موهایش حدود ۱۵ سالگی و در دوران دبیرستان نازک شدن را شروع کردند. «در برخی روزهای صبح برای آرایش موهایم سخت‌تر می‌شد»، او در یک تماس تصویری گفت. «از شال‌های باندانا زیاد استفاده می‌کردم تا آن را مخفی کنم.» برای بوزوک، از دست دادن مو در دوره‌ای که در حال شکل‌گیری هویت خود بود، دشوارترین مسأله بود. «تو فقط در حال رشد به‌عنوان یک زن هستی؛ فقط ظاهر خودت را داری. حتی وضعیت تحصیلی ندارید، شغلی ندارید، پول ندارید؛ چیز دیگری نیست.»

در دوران نوجوانی، تشخیص داده شد که بوزوک به آلوپسی آندروژنتیک مبتلا است، اما یک رویداد تراژیک در اوایل دههٔ ۲۰ سالگی باعث شد ریزش موهایش شتاب گیرد. «در مدت یک هفته تمام موهایم را از دست دادم»، او گفت. «این تجربه‌ای بسیار سخت برایم بود، چون پیش از آن به‌تدریج نازک می‌شد». در حالت اضطراری، بوزوک برای پرداخت هزینهٔ چندین دوره تزریق PRP و برنامه‌های تغذیه‌ای، وام دانشجویی گرفت. او بر این باور است که این درمان‌ها، همراه با کاهش کلی استرس، باعث شد پس از چند سال حدود ۶۰٪ موهای خود را بازگرداند، اما احساس می‌کرد در چارچوب روتین روزانهٔ محدودکنندهٔ استفاده از پودرهای مو (Hair fibers) و روش‌های پوشاننده دیگر، گرفتار شده است؛ به همین دلیل در سال ۲۰۲۴ تصمیم به پیوند مو گرفت. «یک روز حوصله‌ام سر رفت، دیگر نمی‌خواستم از این پودرها استفاده کنم»، او گفت.

بوزوک رویکرد خود را «خیلی بی‌فکرانه» توصیف می‌کند. او برای یافتن جراح، مقایسه قیمت‌ها یا بررسی نوع تکنیک پیوندی که دریافت خواهد کرد، تحقیق زیادی انجام نداد. پیش از اینکه متوجه شود، از طریق واتساپ به جراح خود عکس‌های خط مو را ارسال می‌کرد. در حالی که بوزوک گفت به‌طور مشخص تشخیص آلوپسی آندروژنتیک را با جراح به اشتراک نگذاشت، اما به آن‌ها اطلاع داد که ریزش مو ژنتیکی در خانواده‌اش وجود دارد. او گفت کلینیک بر پایه کاشت ۳۵۰۰ فولیکول حدود ۲۹۰۰ دلار توافق کرد، اگرچه به‌دلیل تراکم نازک موهایش، تکنسین‌ها روز عمل نتوانستند بیش از ۲۸۰۰ فولیکول استخراج کنند. او توصیف کرد که «دردی متوسط و قابل تحمل» برای هشت روز پس از جراحی احساس کرد. یک سال پس از پیوند، بوزوک از نتایج خوشنود است و فرآیند بهبود را در اینستاگرام و تیک‌تاک مستند می‌کند — جایی که برخی از ویدیوهای او به هزاران بازدید رسیده‌اند. اما او سعی می‌کند انتظاراتش را واقع‌گرانه نگاه داشته و می‌داند که به‌دلیل تشخیصش، پیوند ممکن است برای همیشه ماندگار نباشد. «افرادی که در بخش نظرات من می‌گویند پس از دو، پنج یا حتی ده سال موهای پیوندی خود را از دست داده‌اند»، او گفت. «حالت ذهنی من این است که تا وقتی که مو داشته باشم از آن لذت می‌برم.»

ویلیامز توصیه می‌کند که افرادی که به دنبال درمان ریزش مو هستند ابتدا تشخیص خود را از یک متخصص دریافت کنند و هرگز بدون گفت‌وگوی مستقیم با جراحی که عمل را انجام خواهد داد، برای پیوند هزینه نپردازند. «در اولین مشاوره قبل از رزرو، بپرسید که چه کسی دقیقاً برش‌های پوست را اجرا می‌کند»، او گفت. پزشکان همچنین باید با ISHRS (انجمن بین‌المللی جراحی بازسازی مو) وابسته باشند؛ این سازمان آموزش‌های آموزشی، راهنمای‌های عملی بالینی و یک کد رفتار را که اعضا باید به آن پایبند باشند، ارائه می‌دهد.

برای بوزوک، کیس و ایوانز، به‌اشتراک‌گذاری تجربهٔ پیوند مو در فضای آنلاین برای هر یک از آن‌ها جامعه‌ای و یک سامانهٔ حمایتی به‌وجود آورده است — صرف‌نظر از این‌که جراحی آن‌ها موفق بوده یا نه. هزاران نفر ویدیوهای یوتیوب کیس را که روند بهبود او را مستند می‌کند، تماشا کرده‌اند و پیام‌های اینستاگرام بوزوک مملو از درخواست‌های مشاوره و اطمینان‌ساز از سوی دیگر بیماران زن است. حتی مردان نیز به او مراجعه می‌کنند و می‌پرسند چگونه می‌توانند به زنان زندگی خود که ریزش مو دارند، حمایت بیشتری نشان دهند. برای ایوانز، این شبکهٔ آنلاین چیزی جز «توانمندسازی» نیست.

«در همین‌جا فهمیدم که آلوپسی آندروژنتیک در زنان واقعاً، واقعاً، واقعاً شایع است»، او گفت. «ما همه با هم ارتباط برقرار می‌کنیم، داستان‌هایمان را به‌اشتراک می‌گذاریم و یکدیگر را حمایت می‌کنیم.»