۴ آزمون برای تشخیص زودهنگام سرطان، به‌گفته‌ی پزشک برجسته
۴ آزمون برای تشخیص زودهنگام سرطان، به‌گفته‌ی پزشک برجسته
سرطان معمولاً به‌صورت آرام و سال‌ها بدون علامت رشد می‌کند تا جایی که باعث درد، خونریزی یا کاهش وزن می‌شود. وقتی علائم ظاهر می‌شوند، ممکن است بیماری پیشاپیش گسترش یافته باشد که درمان را دشوارتر و شانس بقا را کمتر می‌کند. مرورهای گسترده‌ای بر روی غربالگری‌های استاندارد نشان می‌دهد که شناسایی زودتر سرطان‌های روده بزرگ و ریه به‌صورت متوسط ماه‌ها به طول عمر اضافه می‌کند و شانس درمان افراد با تومورهای در مرحله محلی را به‌طرز چشمگیری ارتقا می‌دهد. ابزارهای مدرن هم‌اکنون سعی دارند حتی پیش از تشکیل توده یا پیشرفت بیماری، تغییرات پیش‌سرطانی در بافت، DNA غیرطبیعی در خون یا سیگنال‌های تصویربرداری تمام‌بدن را شناسایی کنند. دکتر واس، MD، چهار آزمون از این دست را توصیه می‌کند…
آزمون‌های غربالگری استاندارد
آزمون‌های استاندارد غربالگری پایهٔ اساسی هستند: ماموگرافی برای پستان، آزمون پاپ (پاپیلوم‌سیتولوژی) و HPV برای گردن رحم، کلونوسکوپی یا تست مدفوع برای روده بزرگ، سی‌تی اسکن کم‌دوز برای ریه در سیگاری‌ها، و PSA برای سرطان پروستات. این آزمون‌ها بر افراد بدون علائم متمرکز می‌شوند و سعی دارند سرطان‌های در مراحل اولیه یا ضایعات پیش‌سرطانی مانند پولیپ‌های روده یا تغییرات سلولی گردن رحم را شناسایی کنند تا پیش از تبدیل به سرطان حذف شوند. به‌عنوان مثال، کلونوسکوپی به عنوان «استاندارد طلایی» شناخته می‌شود؛ زیرا هم تشخیص می‌دهد و هم پولیپ‌های پیش‌سرطانی را حذف می‌کند و خطر سرطان روده بزرگ در آینده را مستقیماً کاهش می‌دهد. یک متاآنالیز بزرگ بر بیش از دو میلیون نفر نشان داد که غربالگری روده بزرگ و ریه می‌تواند امید به زندگی را افزایش دهد و نشان می‌دهد تشخیص زودتر به‌صورت مستمر منجر به سودآوری در سال‌های طولانی می‌شود. با این حال، آزمون‌های استاندارد عمدتاً به‌صورت محدود بر گروهی کوچک از سرطان‌ها تمرکز دارند؛ بسیاری از انواع دیگر تومورها هنوز غربالگری روتین ندارند و این امر منجر به نقاط کور می‌شود که ابزارهای جدید سعی در پر کردن آنها دارند.
آزمون Galleri و آزمایش‌های خون چندسرطانی
آزمون Galleri یک آزمون خون شناسایی زودهنگام چندسرطانی (MCED) است که به‌جای جستجوی یک نوع خاص تومور، به دنبال الگوهای غیرطبیعی در DNA آزاد سلولی که توسط سلول‌های سرطانی به‌دمای خون رها می‌شود، می‌گردد. در مطالعات بزرگ غربالگری مانند PATHFINDER 2، افزودن Galleri به‌عنوان مکمل غربالگری معمولی، تعداد سرطانی‌های شناسایی‌شده در یک سال را بیش از هفت‌برابر افزایش داد و حدود سه‌چهارم این سرطانی‌ها از نوع سرطان‌هایی بودند که در حال حاضر به‌صورت استاندارد برای آنها تست غربالگری توصیه نمی‌شود. داده‌های واقعی بر روی ده‌ها هزار نفر نشان می‌دهد که نرخ تشخیص سیگنال سرطانی با شیوع پیش‌بینی‌شده منطبق است و نرخ مثبت‌های کاذب بسیار پایینی دارد؛ امری که برای جلوگیری از انجام روش‌های غیرضروری مهم است. آزمون‌های MCED به‌طور مستقیم سرطان را پیشگیری نمی‌کنند، اما می‌توانند تومورهای مخفی و اغلب تهاجمی را سال‌ها پیش از بروز علائم آشکار نمایند، به‌ویژه در ارگان‌هایی مانند تخمدان، کلیه یا سر و گردن که غربالگری روتین برای آنها وجود ندارد.
آزمون ژنتیکی برای خطر ارثی
آزمون ژنتیکی به‌دنبال جهش‌های ارثی در ژن‌های مستعد سرطان مانند BRCA1/2، TP53 و سایر ژن‌ها می‌گردد که به‌طور قابل‌توجهی خطر تمام‌عمر سرطان‌های پستان، تخمدان، روده بزرگ و بسیاری از دیگر سرطان‌ها را افزایش می‌دهند. بر خلاف تصویربرداری یا آزمون‌های خون، این آزمایش معمولاً یک‌بار (یا چندبار) در طول زندگی انجام می‌شود و می‌تواند خطر را سال‌ها پیش از تبدیل سلول‌ها به پیش‌سرطانی نشان دهد؛ بنابراین می‌توان غربالگری و پیشگیری را زودتر و با شدت بیشتری آغاز کرد. راهنمایی‌های به‌روز متخصصان اکنون استفادهٔ گسترده‌تری از آزمایش‌های سرطان ارثی را توصیه می‌کنند؛ از جمله در نظر گرفتن آزمایش برای هر کسی که پیش از ۵۵ سالگی به‌یک‌نوعی از سرطان‌ها مبتلا شده است و برای افراد با سابقهٔ خانوادگی قوی یا سندهای شناخته‌شده‌ای مانند سند سرطان ارثی پستان‑تخمدان‑لوزالمعده یا سند سرطان ارثی روده‑رحم‑معده. هنگامی که جهش شناسایی شود، پزشکان می‌توانند برنامه‌ای متناسب با کاهش ریسک تدوین کنند: به‌عنوان مثال، آغاز غربالگری با MRI برای پستان در سنین پایین‌تر، انجام کلونوسکوپی سالانه، افزودن MRI تمام‌بدن در برخی سندها، یا بحث در مورد داروهای پیشگیرانه و در موارد منتخب، جراحی‌های کاهش ریسک. اطلاعات ژنتیکی همچنین به اعضای خانواده کمک می‌کند تا تحت آزمایش قرار گیرند و پیش از بروز بیماری، تحت غربالگری فشرده‌تری قرار بگیرند.
ام‌آر‌آی تمام‌بدن به‌عنوان «اسکن» ریسک
ام‌آر‌آی تمام‌بدن (WB‑MRI) یک آزمون تصویربرداری است که از سر تا حداقل ناحیه لگن، گاهاً شامل اندام‌ها، بدون استفاده از پرتوهای یونیزان، اسکن می‌کند و در یک جلسه به‌دنبال تومورهای موجود در هر نقطه‌ای از بدن می‌گردد. راهنمایی‌های فعلی عمدتاً برای افرادی با سندهای قوی مستعد به سرطان، مانند لی‑فرومنیا یا برخی موارد ریسک‌بالا مرتبط با BRCA، توصیه می‌شود؛ به‌طوری که ام‌آر‌آی سالیانهٔ تمام‌بدن و هدفمند به‌ارگان، می‌تواند تومورهای در مرحلهٔ اولیه و قابل‌درمان را شناسایی کند. مطالعات در گروه‌های با ریسک بالا نشان می‌دهد که WB‑MRI می‌تواند سرطان‌های بالینی معنادار، که عموماً بدون علامت هستند، شناسایی کند؛ امری که می‌تواند بقا را در این بیماران بهبود بخشد. پژوهش در جمعیت عمومی هنوز در مراحل اولیه است؛ در حالی که WB‑MRI می‌تواند تومورهای غیرمنتظره را کشف کند، همچنین بسیاری از یافته‌های خوش‌خیم را پیدا می‌کند که نیاز به توضیح دارند؛ به همین دلیل متخصصان بر انتخاب دقیق، سیستم‌های گزارش‌دهی ساختاریافته و ترکیب ام‌آر‌آی با سایر ابزارهای غربالگری به‌جای استفادهٔ تک‌نهایی تأکید می‌نمایند. در عمل، WB‑MRI بهترین‌گونه به‌عنوان بخشی از برنامهٔ شخصی‌سازی‌شده برای افرادی با ریسک ژنتیکی شناخته‌شده یا سابقهٔ خانوادگی قوی مناسب است و هنوز به‌عنوان اسکن عمومی برای همهٔ افراد هر سال توصیه نمی‌شود.
استفاده ایمن از ترکیب ابزارها
هیچ آزمونی به‌تنهایی نمی‌تواند تضمین کند که سرطان پیش از بروز آن شناسایی شود، اما ترکیب غربالگری‌های استاندارد، آزمون‌های خون MCED، آزمون ژنتیک و در برخی افراد، ام‌آر‌آی تمام‌بدن می‌تواند بسیاری از خلأهای موجود را پر کند. آزمون‌های استاندارد همچنان به‌عنوان پایهٔ حداقل در نظر گرفته می‌شوند؛ MCED می‌تواند پوشش سرطان‌هایی که غربالگری روتین ندارند را اضافه کند؛ آزمایش ژنتیک افراد نیازمند پیشگیری‌ٔ پرشدت‌تر را شناسایی می‌کند؛ و WB‑MRI روشی بدون اشعه برای بررسی گسترده در افراد با ریسک ارثی بسیار بالا فراهم می‌آورد.
اعلام مسئولیت: این مقاله صرفاً اطلاعاتی است و جایگزین مشاوره پزشکی نمی‌شود
