بوسیدن ممکن است به‌عنوان یک عادت کاملاً انسانی به‌نظر برسد، اما پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که ریشه‌های بسیار عمیق‌تری دارد. تیمی از دانشمندان بر این باورند که این رفتار احتمالاً بیش از ۲۰ میلیون سال پیش، بسیار پیش از وجود انسان‌های مدرن، آغاز شده است.
پژوهشگران دانشگاه آکسفورد در انگلستان دهه‌ها مطالعه دربارهٔ پریمات‌ها را بررسی کردند تا بفهمند بوسیدن چگونه تکامل یافته است.
با مقایسهٔ رفتار گونه‌های زنده‌ای چون شامپانزه‌ها، بونوبوها، اورانگوتان‌ها و یک گونهٔ گوریل، تیم از مدل‌سازی آماری برای برآورد زمان اولین بوسیدن استفاده کرد.
نتایج آنها که در نشریهٔ Evolution and Human Behavior منتشر شد، نشان می‌دهد که یک جد قدیمی از میمون‌های امروزی احتمالاً بین ۱۶.۹ تا ۲۱.۵ میلیون سال پیش به تماس دهان به دهان پرداخته است.
بوسیدن یک «معمأ تکاملی» را به‌وجود می‌آورد، به گفتهٔ ماتیلدا بریندل، نویسندهٔ اصلی این تحقیق و زیست‌شناس تکاملی در آکسفورد، در مصاحبه‌ای با سی‌ان‌ان.
او اظهار داشت که این رفتار شگفت‌آور است چون خطرات واضحی مانند انتقال میکروب‌ها دارد و شاید به‌طور مستقیم به بقا کمک نکند.
با این حال، در میان گونه‌های پریمات، بوسیدن و رفتارهای مشابه ممکن است اهداف متعددی داشته باشند، این موارد شامل موارد زیر می‌شود:
- یافتن همسران یا شریک‌های احتمالی
- پیش‌نوازی
- تقویت پیوندهای اجتماعی
- کاهش تنش
- کمک به والدین برای تغذیهٔ نوزادان از طریق جویدن پیش از خوراندن غذا
از آن‌جایی که این رفتار فسیلی نیست، پژوهشگران باید به مطالعهٔ گونه‌های زنده بپردازند تا گذشته را بهتر درک کنند.
قدیمی‌ترین شواهد مکتوب بوسیدن انسان‌ها تقریباً ۴۵۰۰ سال پیش به تمدن‌های باستانی بین‌النهرین و مصر برمی‌گردد. اما بوسیدن امروزه در تمام جوامع رایج نیست. یک مطالعهٔ ۲۰۱۵ نشان داد که تنها ۴۶٪ از انسان‌ها بوسیدن را به‌کار می‌برند.
«ما سیگنال تکاملی قوی‌ای در بوسیدن یافتیم اما این به این معنا نیست که باید آن را حفظ کنیم»، بریندل توضیح داد. «پریمات‌ها گونه‌های بسیار انعطاف‌پذیر و هوشمند هستند و بنابراین بوسیدن ممکن است در برخی زمینه‌ها مفید باشد اما در برخی دیگر نه. و اگر مفید نباشد، خطر بالایی برای انتقال بیماری دارد.»
تیم بیش از ۱۰ میلیون شبیه‌سازی انجام داد تا تخمین بزند چه احتمالی داشت پیشینیان اولیهٔ میمون‌ها به بوسیدن می‌پرداختند.
یافته‌های آنها به‌طور قوی این ایده را تأیید می‌کند که خویشاوندان منقرض‌شده، مانند نئاندرتال‌ها که همراه با انسان‌های اولیه زندگی می‌کردند، احتمالاً بوسیدند.
اما بریندل می‌گوید این مدل نمی‌تواند هدف اولیهٔ بوسیدن یا چگونگی تکامل آن را آشکار کند. بخش عمدهٔ داده‌های رفتاری نیز از حیوانات اسارت‌دار به‌دست آمده است که نشان می‌دهد دانشمندان نیاز به اطلاعات بیشتری از پریمات‌های وحشی دارند.
با این حال، متخصصان می‌گویند این مطالعه بستر لازم برای پژوهش‌های آینده را فراهم می‌کند.
«این یک مثال شگفت‌انگیز از تعامل طبیعت و پرورش است، حتی برای رفتاری که بسیاری از ما انسان‌ها آن را به‌طور عمیق شخصی می‌دانیم»، جاستین گارسیا که در این مطالعه مشارکت نداشت، در ایمیلی به سی‌ان‌ان گفت.
«بوسیدن هم یک رفتار بیولوژیکی است و هم فرهنگی؛ این رفتاری است که حواس بدنی را به خود جلب می‌کند و به‌وضوح ریشه‌های تکاملی دارد، اما همچنین می‌دانیم که در میان افراد و جمعیت‌ها متفاوت است»، گفت گارسیا، زیست‌شناس تکاملی و مدیر مؤسسه کینسِی در دانشگاه ایندیانا، ایالت ایندیانا.
اطلاعات بیشتر
تحلیل کامل را اینجا بخوانید.
کپی‌رایت © ۲۰۲۵ HealthDay. همه حقوق محفوظ است.
