گارینسون: درمان هورمونی آن‌قدر خطرناک نیست. من آن را امتحان کردم و زندگی‌ام را دگرگون کرد.
تصمیم سازمان غذا و دارو (FDA) برای حذف «هشدار جعبه‌سیاه» از درمان جایگزینی هورمون، خبر خوشی برای زنان یائسه است که پیش از این از این درمان هراس داشته‌اند.
“اوایل این ماه، سازمان غذا و دارو (FDA) اعلام کرد که هشدارهای جعبه‌سیاه ایمنی را از تمام کرم‌ها، قرص‌ها و سایر درمان‌های هورمونی که برای تسکین علائم یائسگی و پری‌یائسگی تجویز می‌شوند، حذف می‌کند. چرا؟ چون چندین مطالعهٔ پسین نشان دادند که خطرات شناسایی‌شده در مطالعهٔ ۲۰۰۲ به‌درستی بیان نشده‌اند،” نیکول گاریسون می‌نویسد. (عکس از Getty Images)
یادداشت ویراستار نظرات: Strib Voices ترکیبی از مطالب از 8 نویسنده مشارکت‌کننده، به‌همراه سایر نظرات آنلاین و چاپی برای هر روز. برای مشارکت، کلیک کنید اینجا.
•••
حدود یک سال از زمانی که من درمان جایگزینی هورمون (HRT) را آغاز کرده‌ام می‌گذرد و می‌توانم بدون تردید بگویم که این یکی از بهترین کارهایی است که تا به‌حال برای خودم انجام داده‌ام.
بهبود بلافاصله رخ نداد. برای واکنش بدنم به دوزم، چند ماه زمان برد و برخی تنظیمات لازم بود. اما پس از مدتی، انرژی‌ام بازگشت و خوابم بهتر شد. بهتر از همه، دوباره توانستم یک جملهٔ منسجم بگویم و دیگر به‌طور عجیب و بی‌دلیل عصبانی نبودم که فقط برای تنفس بلند دیگران سر می‌خوردم.
اما گفتن بله به HRT آسان نبود.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۲ توسط ابتکار سلامت زنان (Women’s Health Initiative) نشان داد که HRT خطر ابتلا به سرطان پستان و سکته را افزایش می‌دهد. این مطالعه در نهایت منجر به افزودن «هشدار جعبه‌سیاه» به هورمون‌ها شد که این خطرات را به تفصیل بیان می‌کرد؛ به‌طوری که یک نسل کامل از زنان یائسه را از دریافت درمانی که شایسته‌شان بود، بازدارید.
خطرات گزارش‌شده نیز برایم مسبب تردید شد.
«زمانی که روی یک دارو برچسب جعبه‌سیاه می‌گذاریم، به‌نوعی گفت‌وگو را برای بسیاری از زنان خاموش می‌کند»، گفت کریستا مارگولیس، پرستار عملیاتی که در کلینیک Premier Women’s Health of Minnesota در ادینا، به مراقبت‌های پری‌یائسگی/یائسگی می‌پردازد. «به‌عنوان یک جامعه و به‌عنوان زنان، وقتی عبارت «سرطان پستان» را می‌شنویم، ترسناکتر می‌شود.»
در مورد من، سابقه خانوادگی سرطان پستان وجود ندارد، اگرچه پدرم در سن ۴۴ سالگی به‌دلیل حمله قلبی درگذشت و مادرم در سن ۵۵ سالگی به‌دلیل سرطان پانکراس از دنیا رفت. و با این‌که ژن‌های ضعیف من بر محاسبه‌هایم تاثیر داشتند، کیفیت زندگی‌ام نیز عامل مهمی بود.
از دست دادن والدین در این سنین پایین به من یاد داد که فردا برایمان تضمین نیست. زندگی کردن هر روز به‌طور کامل مهم است — و من زندگی بهینه‌ام را نداشتم. شغلم دچار مشکل شد، سلامت روانم متأثر شد و برخی از نزدیک‌ترین روابطم نیز تحت فشار بودند. برای من، ریسک اندکی که برای HRT گزارش شده بود، قابل قبول بود.
«این همیشه یک گفت‌وگوی شخصی است»، مارگولیس افزود. «جزئیات بسیاری وجود دارد که تعیین می‌کند آیا HRT برای یک زن مناسب است یا نه. مانند هر دارویی، خطراتی نیز در پی دارد… اما خوابیدن یک چیز خوب است. این که روزانه آدم‌ها را «تقریباً نمی‌کُشیم» نیز چیز خوبی است.»
