آیا ایالات متحده در خطر از دست دادن وضعیت ریشه‌کنی سرخک است؟
در سال جاری تا به امروز، بیش از ۱۷۰۰ مورد سرخک در ایالات متحده تأیید شده است.
با ادامه گسترش سرخک در سراسر ایالات متحده، سؤالاتی درباره این که آیا این کشور وضعیت ریشه‌کنی سرخک خود را حفظ خواهد کرد یا نه، مطرح شده‌اند.
ایالات متحده هم‌اکنون با بیشترین تعداد موارد سرخک ثبت‌شده در بیش از سه دهه اخیر روبه‌روست؛ این وضعیتی عمدتاً به دلیل شیوعی در غرب تگزاس است که بیش از ۷۰۰ نفر را مبتلا کرد و به نیومکزیکو و اوکلاهما سرایت کرد.
در عین حال، شیوعی در آریزونا و یوتا در حال حاضر هیچ نشانه‌ای از کاهش سرعت نشان نمی‌دهد و شیوعی دیگر در کارولینای جنوبی چندین دانش‌آموز را به قرنطینه فرستاده است.
در پی گسترش شیوع در تگزاس، سرخک تا چه حد مسری است؟
اگر گسترش ویروس تا اواخر ژانویه ادامه یابد، نشان می‌دهد ایالات متحده یک سال انتقال مستمر سرخک را تجربه کرده است که می‌تواند منجر به از دست دادن وضعیت ریشه‌کنی این کشور شود. سرخک دوباره به‌عنوان بیماری بومی یا به‌صورت مداوم در جامعه حاضر شناخته می‌شود.
بر اساس گفته کارشناسان بهداشت عمومی به ABC News، تهدید از دست دادن وضعیت ریشه‌کنی سرخک توسط ایالات متحده پس از اینکه کانادا وضعیت ریشه‌کنی سرخک خود را پس از مبارزه برای مهار یک شیوع سالانه از دست داد، در حال ظهور است.
«من فکر می‌کنم احتمال اینکه ما وضعیت را از دست بدهیم، به‌ویژه اگر اوضاع به همین شکل ادامه یابد، بسیار زیاد است»؛ دکتر تونی موودی، استاد اطفال در بخش بیماری‌های عفونی دانشگاه داک، به ABC News گفت.
وضعیت سرخک در ایالات متحده
طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، تا چهارشنبه این سال ۱,۷۵۳ مورد تأیید شده در ۴۲ ایالت گزارش شده است.
داده‌های CDC نشان می‌دهد که در سال جاری تاکنون ۴۵ شیوع رخ داده است، در مقایسه با ۱۶ شیوع در سال گذشته.
همچنین بر پایه داده‌های CDC، ۹۲٪ موارد در میان افرادی رخ داده است که واکسیناسیون نشده‌اند یا وضعیت واکسیناسیون آنها ناشناخته است.
در این سال تا کنون سه مورد مرگ ناشی از سرخک ثبت شده است — این اولین دفعات مرگ‌ومیر به‌دلیل این بیماری در یک دهه است — که شامل دو کودک در مقطع مدرسه در تگزاس و یک بزرگسال واکسن‌نشده در نیومکزیکو می‌شود.
CDC در حال حاضر توصیه می‌کند افراد دو دوز واکسن ترکیبی سرخک، آبله‌گیس و سرخک آلمانی (MMR) دریافت کنند؛ دوز اول در سن ۱۲ تا ۱۵ ماهگی و دوز دوم بین ۴ تا ۶ سالگی. یک دوز به‌طور ۹۳٪ مؤثر است و دو دوز ۹۷٪ مؤثر در مقابل سرخک می‌باشند، به گفته CDC.
حتی یک افزایش جزئی در واکسیناسیون می‌تواند از میلیون‌ها مورد سرخک در ایالات متحده پیشگیری کند؛ این‌جا می‌بینید چطور
اما داده‌های CDC نشان می‌دهد که نرخ واکسیناسیون در سال‌های اخیر در حال کاهش است. در سال تحصیلی ۲۰۲۴‑۲۵، ۹۲٫۵٪ کودک‌دبستانی واکسن MMR دریافت کردند. این رقم کمتر از ۹۲٫۷٪ در سال تحصیلی پیشین و ۹۵٫۲٪ در سال تحصیلی ۲۰۱۹‑۲۰ است که پیش از همه‌گیری کووید‑۱۹ بود.
حتی در ایالاتی که نرخ دریافت واکسن MMR بالاست، وجود جوامع کوچک بدون واکسیناسیون یا کم‌واکسیناسیون می‌تواند به گسترش سریع منجر شود.
به‌عنوان مثال، در تگزاس، ۹۴٫۳٪ کودک‌دبستانی در سال تحصیلی ۲۰۲۳‑۲۴ واکسن MMR را به‌روز داشته‌اند، طبق داده‌های CDC. اما در شهرستان گینز — مرکز شیوع این سال — ۱۷٫۶٪ کودک‌دبستانی از حداقل یک واکسن معاف بوده‌اند در همان سال، که یکی از بالاترین نرخ معافیت در ایالت است، بر حسب داده‌های بهداشتی ایالتی.
«این شبیه یک جنگل بسیار خشک است؛ بنابراین هر جرقه‌ای می‌تواند تمام جنگل را به‌سوی شعله بسوزاند»، دکتر پیتر چین‑هونگ، استاد پزشکی و متخصص بیماری‌های عفونی در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، به ABC News گفت. «همین اتفاق در حال وقوع است، یعنی کاهش تعداد افراد واکسین‌شده، که از کاهش ورود کودکان به مدرسه پیش‌دبستانی نیز قابل مشاهده است».
او گفت یک مورد سرخک شبیه جرقه‌ای است که به‌سرعت تبدیل به آتش‌سوزی می‌شود وقتی در جامعه‌ای بدون واکسیناسیون گسترش می‌یابد، و به همین دلیل خاموش کردن آن دشوار است.
چگونگی تعیین از دست دادن وضعیت
از دست دادن وضعیت توسط سازمان بهداشت پان‌آمریکایی (PAHO)، یک نهاد وابسته به سازمان ملل متحد که نظارت بر بهداشت بین‌المللی در قاره‌های آمریکای شمالی و جنوبی را بر عهده دارد، تعیین می‌شود.
یک نهاد مستقل از کارشناسان که توسط PAHO تأسیس شده است — کمیسیون نظارت منطقه‌ای و بازنگری حذف سرخک، آبله‌گیس و سندرم مادرزادی آبله‌گیس (RVC) — حداقل یک بار در سال برای نظارت و بازنگری حذف سرخک و آبله‌گیس در کشورهای آمریکای شمالی و جنوبی جلسه می‌گیرد.
یک منبع آگاه از شیوهٔ تعیین از دست دادن وضعیت ریشه‌کنی توسط PAHO به ABC News گفت که برای از دست رفتن این وضعیت، شواهد قانع‌کننده‌ای مبنی بر گسترش مستمر سرخک در ایالات متحده از ژانویه (زمانی که اولین موارد در تگزاس گزارش شد) و اینکه سایر شیوع‌ها ممکن است ریشه به شیوع تگزاس داشته باشند، لازم است.
منبع گفت که کمیته در میانهٔ سال ۲۰۲۶ برای بررسی داده‌ها، نگارش گزارش بعدی و ارائهٔ رسمی آن به PAHO جهت بازنگری، گردهمایی خواهد کرد. جلسهٔ سالانه احتمالاً در اواخر سال ۲۰۲۶ برگزار می‌شود، مگر اینکه جلسهٔ اضطراری پیش‌آمده‌ای پیش از آن ترتیب داده شود.
«کمیسیون RVC جلسات سالانه با تمام کشورهای عضو برگزار می‌کند، بازدیدهایی از کشورهای اولویت‌دار انجام می‌دهد، گزارش‌های پایداری ملی را مرور می‌کند و توصیه‌هایی به مدیر PAHO ارائه می‌دهد»، سخنگوی PAHO به ABC News گفت. «همچنین ممکن است جلسات فوق‌العاده‌ای با کشورهای عضو برگزار کند تا توصیه‌هایی در مورد موضوعات خاص بدهد یا پیگیری‌های مربوط به وضعیت شیوع را انجام دهد. در حال حاضر جلسهٔ فوق‌العاده‌ای برای سال آینده به‌منظور ارزیابی وضعیت ایالات متحده یا مکزیک برنامه‌ریزی نشده است، اما در صورت لزوم می‌توان چنین جلسه‌ای را برگزار کرد.»
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، بین آوریل ۲۰۲۵ و اکتبر ۲۰۲۵، مکزیک ۴,۵۵۰ مورد سرخک را تجربه کرده است که می‌تواند منجر به از دست رفتن وضعیت ریشه‌کنی این کشور شود.
موودی توضیح داد که داشتن وضعیت ریشه‌کنی سرخک توسط ایالات متحده که از سال ۲۰۰۰ به دست آمده، کمتر یک اعلامیهٔ رسمی است و بیشتر به معنای این است که کشور تعداد نسبتاً کمی از موارد سرخک دارد و انتقال مستمر رخ نمی‌دهد.
با افزایش موارد سرخک در سراسر ایالات متحده، چه کسانی ممکن است به تقویت‌کنندهٔ دیگری از واکسن نیاز داشته باشند؟
او گفت از دست رفتن وضعیت به‌طور مشابهی به معنای این است که کشور انتقال مستمر دارد و ویروس به‌صورت دائمی در جریان است.
او گفت: «از منظر بهداشت عمومی یا نگاه یک والدین، این بدان معناست که خطر انتقال سرخک بالا می‌رود و اگر کسی به مکانی برود که انتقال مستمر وجود دارد، ریسک بیشتری دارد؛ در حقیقت می‌توانید این بیماری را تقریباً در هر جایی به‌دست آورید.»
از دست رفتن وضعیت ریشه‌کنی سرخک در کانادا
اوایل این ماه، آژانس بهداشت عمومی کانادا اعلام کرد که پس از بیش از ۱۲ ماه انتشار مستمر سرخک، توسط PAHO از دست رفتن وضعیت ریشه‌کنی به آنها اطلاع داده شده است. شیوع سرخک در کانادا از اواخر اکتبر ۲۰۲۴ آغاز شد و این کشور تا به‌حال بیش از ۵,۲۰۰ مورد تأییدشده و محتمل را تجربه کرده است، طبق داده‌های این آژانس بهداشت.
در نتیجه، منطقهٔ قاره‌های آمریکا نیز وضعیت ریشه‌کنی خود را از دست داد.
کانادا می‌تواند وضعیت ریشه‌کنی سرخک خود را بازگرداند اگر انتقال سرخک مرتبط با شیوع جاری حداقل به‌مدت ۱۲ ماه قطع شود، طبق گفته مسئولان بهداشت این کشور.
او گفت: «از آنجا که ما یکی از طولانی‌ترین مرزهای جهان را با کانادا به اشتراک می‌گذاریم، به‌نظر نمی‌رسد مانعی جادویی بین ایالات متحده و کانادا وجود داشته باشد. اگر انتقال در کانادا رخ دهد، در ایالات متحده نیز رخ خواهد داد… من نمی‌گویم که کانادا ما را در معرض خطر گذاشته؛ بلکه ما خودمان این خطر را ایجاد کرده‌ایم اما … من این را به‌عنوان احتمال بسیار بالایی می‌بینم که ادامهٔ انتقال را شاهد خواهیم بود.»
کانادا طرح اقدام خود را تحت چارچوب منطقه‌ای PAHO برای افزایش پوشش واکسیناسیون، تقویت سیستم‌های نظارت و تضمین واکنش سریع به شیوع برای متوقف کردن گسترش ارائه و اجرا خواهد کرد. این نشان می‌دهد که ایالات متحده چه وضعیتی را ممکن است در صورت از دست دادن وضعیت خود تجربه‌کند.
او گفت: «اگر وضعیت خود را از دست بدهیم، بازیابی آن دشوار خواهد بود»، چین‑هونگ افزود که تعداد زیادی از کارمندان در HHS که می‌توانستند به کنترل شیوع‌های بزرگ کمک کنند، اخراج شده‌اند. «نه تنها از دست رفتن تخصص‌ها، بلکه از دست رفتن نیروی کار عمومی به‌طور کلی، افرادی که به‌سراغ نظارت می‌رفتند و با تلاش‌های واکسیناسیون شیوع را مهار می‌کردند… این نشان می‌دهد که دستاوردهای بهداشت عمومی چقدر شکننده‌اند. به‌طور کلی، از دست دادن آنها آسان است و بازگرداندن آنها دشوار.
چگونگی پیشگیری از گسترش بیشتر
کارشناسان بهداشت عمومی به ABC News گفتند که چندین گام می‌توانند برای کمک به کنترل گسترش سرخک در ایالات متحده اتخاذ شوند، از جمله افزایش بودجه برای نظارت و پایش بهداشت عمومی و ارتقای آگاهی دربارهٔ خطرناک بودن سرخک.
اما آنها اضافه می‌کنند که بهترین راه برای متوقف کردن گسترش، واکسیناسیون است، هم برای محافظت از خود و هم از افراد آسیب‌پذیر.
دکتر آرون میلستون، مدیر اطفال بخش پیشگیری از عفونت در سامانه بهداشتی جانز هاپکینز، به ABC News گفت: «ما نمی‌توانیم افرادی را کنترل کنیم که به‌دلیل درمان سرطانی یا نقص ایمنی از دریافت واکسن محرومند. چیزی که می‌توانیم کنترل کنیم، بقیهٔ افراد جامعه است که واجد شرایط واکسن هستند ولی دریافت نکرده‌اند، و همین دلیل است که سرخک در حال گسترش است، چون پوشش ایمنی جمعی جامعه کاهش یافته است.»
CDC به کارکنان بهداشتی هشدار می‌دهد تا در مواجهه با افزایش تعداد موارد سرخک هوشیار باشند
به‌عنوان یک گام افزایشی، سازمان‌های بهداشت عمومی پیش‌تر توصیه کرده‌اند که نوزادان ساکن در مناطق شیوع یا سفارهای بین‌المللی، واکسن MMR را زودتر دریافت کنند.
این منجر به سه دوز کلی می‌شود: یک دوز اولیه بین ۶ تا ۱۱ ماهگی و دو دوز منظم معمولاً در یک‌سالگی و سپس بین ۴ تا ۶ سالگی.
میلستون گفت توصیهٔ ارائه اولین دوز واکسن MMR در یک‌سالگی بر این فرض استوار بود که احتمالاً کودک تا آن زمان در معرض سرخک قرار نمی‌گیرد و آنتی‌بادی‌های منتقل‌شده در دوران بارداری می‌توانند در سال اول زندگی او محافظت کنند.
اکنون، با گسترش مستمر، میلستون پرسید: «آیا باید توصیه‌های خود دربارهٔ زمان واکسیناسیون کودکان در ایالات متحده را بازنگری کنیم؟»
یوری بنادجاؤد از ABC News در تهیهٔ این گزارش مشارکت داشت.
