صاحبان حیوانات خانگی که از واکسیناسیون حیواناتشان امتناع می‌کنند
آنها از این‌که واکسن‌ها می‌توانند سرطان و «پاوتمیسم» در حیواناتشان ایجاد کنند، بسیار می‌ترسند.
نوشتهٔ کریستینا کاتروچی
حدود هشت سال پیش، گرانت تصمیم گرفت دیگر هرگز سگ‌هایش را واکسن ندهد. او که پیشین داروساز ارتش بوده و در سانتا باربارا، کالیفرنیا ساکن است، همواره طبق توصیه دامپزشک واکسن‌های مورد نیاز از جمله واکسن تب‌گیاهی و پاروو را به حیواناتش تزریق می‌کرد. اما پس از آموزش به‌عنوان متخصص کاردرمانی و پزشک طب سنتی چینی، گرانت شروع به سؤال دربارهٔ کارآمدی این اقدامات پیشگیرانه کرد.
تأثیرپذیری از اصول طب سنتی چینی و کتابی که دربارهٔ رفتارهای غیراخلاقی پیشگام واکسن تب‌گیاهی، لوئی پاستور، خوانده بود، گرانت نسبت به این‌که مجموعهٔ علائمی که دامپزشکان به عنوان تب‌گیاهی شناسایی می‌کنند، یک بیماری حقیقی و متمایز باشد که بتوان با داروی تزریقی هدف‌گذاری کرد، شکاک شد. اگرچه او به محصولات دارویی بی‌اعتماد است، عوارض جانبی احتمالی دلیل اصلی مخالفت او با تزریق‌ها نیستند. او گفت: «مسئله این است که اصلاً قانع نشده‌ام که واقعاً چیزی برای واکسیناسیون در برابر وجود داشته باشد».
اگرچه مقامات بهداشتی به‌طور قاطع تأیید می‌کنند که تب‌گیاهی یک ویروس واقعی است، گرانت در شک‌گریزی‌اش نسبت به واکسن‌ها تنها نیست. در نظرسنجی‌ای در سال ۲۰۲۳ از مالکان سگ‌های آمریکایی که در مجله Vaccine منتشر شد، ۳۰ درصد واکسن‌های سگ را از نظر پزشکی غیرضروری دانستند، ۲۲ درصد آنها را ناکارآمد توصیف کردند و ۳۷ درصد نگران بودند که ممکن است باعث اوتیسم در حیواناتشان شود. بیش از نیمی از افراد حداقل یکی از این سه نگرانی را ابراز کردند که پژوهشگران آن را «سطح نگران‌کننده‌ای از تعلل در واکسیناسیون» توصیف کردند.
تحقیقات و گزارش‌های قصه‌ای سالها شک‌گریزی نسبت به واکسن‌ها را در میان مالکین حیوانات خانگی در سراسر جهان ثبت کرده‌اند. در سال ۲۰۱۷، مقاله‌ای در Brooklyn Paper اعلام کرد که دامپزشکان در بخش نیویورک نگرانی‌های مشتریان دربارهٔ تزریق‌های روتین را می‌شنوند. بر اساس گزارشی از یک سازمان حمایت از حیوانات در انگلستان، تنها ۶۶ درصد از مالکان گربه، سگ و خرگوش در سال ۲۰۱۹ اعلام کردند که حیواناتشان در دوران کودکی واکسن‌زده شده‌اند، در مقایسه با ۸۴ درصد در سال ۲۰۱۶. دامپزشکان تأکید می‌کنند که مالکان با تردید نسبت به واکسن‌ها نیت خوبی دارند و فقط می‌خواهند حیواناتشان سالم باشد؛ انجمن دامپزشکی آمریکا (AVMA) که به درخواست برای اظهار نظر پاسخی نداد، راهنمایی‌هایی برای دامپزشکانی که باید واکسیناسیون را به مشتریان شکاک ترویج دهند، منتشر کرده است.
اما به‌نظر می‌رسد که مخالفت با واکسن‌های حیوانی از زمان همه‌گیری کووید‑۱۹ افزایش یافته است. متخصصان می‌گویند که از آن‌جا که مالکان امروزی حیوانات خانگی، همراهان خود را به‌عنوان اعضای خانواده می‌بینند، نگرش‌ها نسبت به درمان‌های دامپزشکی، بازتابی از نگرش‌ها نسبت به مداخلات پزشکی انسانی است. مطالعه‌ای در مجله Vaccine نشان داد افرادی که دیدگاه منفی نسبت به واکسن‌های انسانی دارند، احتمال بیشتری برای داشتن نگرش منفی نسبت به واکسن‌های حیوانی دارند؛ و کووید‑۱۹ تأثیر پایداری بر احساس مردم نسبت به تزریقات پیشگیرانه گذاشته است. در مجموعه‌ای از نظرسنجی‌های Gall، درصد آمریکایی‌هایی که می‌گفتند واکسیناسیون کودکان «بسیار یا بسیار مهم» است، بین سال‌های ۲۰۲۰ و ۲⁰۲۴ به اندازه ۱۵ درصد کاهش یافت؛ این کاهش عمدتاً به آمریکایی‌های راست‌گرا نسبت داده شد. نظرسنجی‌ای که در برزیل انجام شد نشان داد مالکان حیوانات شش برابر بیشتر تمایل دارند از واکسیناسیون حیوانات خود خودداری کنند، اگر خودشان به‌طور کامل نسبت به کووید‑۱۹ واکسیناسیون نداشته باشند.
مدافعان ضد واکسن، انتقادات قوی‌ترین خود را به سمت واکسن‌های mRNA برای حیوانات معطوف می‌کنند؛ اولین این واکسن‌ها که سال گذشته توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده برای آنفلوآنزای سگ‌ها و لوسمی گربه‌ها تأیید شد. فهرست واکسن‌های mRNA دامپزشکی به‌زودی ممکن است گسترش یابد؛ در کانادا، حیوانات خانگی هم‌اکنون می‌توانند واکسن mRNA برای تب‌گیاهی دریافت کنند. از آنجایی که دو واکسن مشهور و مؤثر کووید‑۱۹ — Pfizer و Moderna — اولین محصولاتی بودند که به‌صورت mRNA ساختار یافته و توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید شدند، فناوری mRNA به‌عنوان دشمن اصلی جنبش ضد واکسن در پزشکی انسانی و حیوانی شناخته شد.
همان‌طور که ارتباط ادعایی بین واکسن‌های انسانی و اوتیسم بارها به‌طور کامل رد شد، هیچ شواهدی مبنی بر این‌که واکسن‌های حیوانات عامل بیماری‌هایی هستند که مدافعان ضد واکسن به آنها نسبت می‌دهند — از سرطان‌های زودرس تا مجموعه‌ای از مشکلات شناختی و رفتاری که برخی به‌صورت نیمه‌طنز «پاوتمیسم» می‌نامند — وجود ندارد. همانند اوتیسم در انسان، «پاوتمیسم» ادعا می‌شود با رفتارهای تکراری، حساسیت به تحریک‌های حسی و دشواری در موقعیت‌های اجتماعی همراه باشد.
کمبود پشتوانه علمی برای این نگرانی‌های واکسن‌سازی مانع از این نشده است که تعداد زیادی از اینفلوئنسرها، ارائه‌دهندگان مراقبت و فعالان به صدای هشدار دربارهٔ تزریق‌های دامپزشکی بپردازند.
