۵ علامت هشداردهنده بیماری قلبی در دههٔ ۲۰ و ۳۰ سالگی که نباید نادیده گرفت
بیماری قلبی به‌طور روزافزون بر بزرگسالان جوان تأثیر می‌گذارد؛ افزایش چاقی، رژیم‌های غذایی نامناسب و استعمال سیگار الکترونیکی به‌عنوان عوامل اصلی شناخته می‌شوند. متخصصان افراد در دههٔ ۲۰ و ۳۰ سالگی را دعوت می‌کنند تا با معاینات منظم، تغذیه متعادل، ورزش، خواب کافی و دوری از دخانیات، سلامت قلب خود را در اولویت قرار دهند. تشخیص زودهنگام و تغییرات سبک زندگی برای پیشگیری از مشکلات جدی قلبی‌عروقی حیاتی است.
دههٔ ۲۰ و ۳۰ سالگی اغلب دوره‌ای برای رشد شخصی و حرفه‌ای است. این مرحله از زندگی می‌تواند پرمشغله باشد؛ ساعات کاری طولانی، تعهدات اجتماعی و چالش‌های ساختن مسیر شغلی. با این همه، تمرکز بر سلامت قلب در این دوره حیاتی است. پژوهش‌های نوظهور نشان می‌دهند که بیماری قلبی به‌طور فزاینده‌ای بر بزرگسالان جوان تأثیر می‌گذارد و پیشگیری زودهنگام می‌تواند ریسک‌های طولانی‌مدت را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهد.
طبق گزارش انجمن قلب آمریکا، حدود ۹۴۲٬۰۰۰ نفر در ایالات متحده در سال ۲۰۲۲ به‌دلیل بیماری قلبی درگذشتند. اگرچه این بیماری به‌صورت سنتی با بزرگسالان بالای ۶۵ سال ارتباط دارد، اما اکنون بزرگسالان جوان‌تر نیز شیوع بالاتری از مشکلات قلبی‌عروقی را نشان می‌دهند.
افزایش بیماری قلبی در میان بزرگسالان جوان
بیماری قلبی دیگر فقط موضوعی برای بزرگسالان مسن نیست. موارد بیماری در افراد زیر ۴۰ سال به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است. ایمی هالو، پرستار عملیاتی متخصص در حوزه کاردیوپروسیژری مداخله‌ای در شبکه پزشکان فرنسیکن، اشاره می‌کند که اخیراً چندین بزرگسال جوان را که با علائم حمله قلبی مراجعه کرده‌اند، درمان کرده و روند نگران‌کننده‌ای را که ناشی از عوامل سبک زندگی، افزایش سطوح استرس و بیماری‌های زمینه‌ای تشخیص‌نشده است، برجسته می‌کند.
دلایل این افزایش عبارتند از:
- افزایش چاقی و وزن
- تغذیه نامناسب و عادات غذایی ناسالم
- مصرف دخانیات و سیگار الکترونیکی
- فقدان فعالیت بدنی منظم
حتی در دوره‌های پرمشغله، داشتن یک پزشک مراقبت‌های اولیه ضروری است. معاینات روتین می‌توانند عوامل خطر زودهنگام را شناسایی کرده و راهنمایی‌های پیشگیرانه ارائه دهند.
علائم هشداردهنده بیماری‌های قلبی در دههٔ ۳۰ سالگی
علائم بیماری قلبی می‌توانند متنوع باشند. علائم هشداردهنده رایج حمله قلبی عبارتند از:
- درد یا ناراحتی در قفسه سینه
- تنگی نفس
- خستگی
- سرگیجه یا احساس سبکی در سر
- از دست دادن هوشیاری
زنان ممکن است به‌جای علائم معمول مردان، نشانه‌های متفاوتی نشان دهند. این علائم می‌توانند شامل حالت تهوع، استفراغ، علائم شبیه آنفلوانزا، تعریق، یا درد و ناراحتی در بازوها، شانه‌ها، گردن، فک یا پشت باشند. تشخیص زودهنگام علائم غیرمتعارف و جستجوی فوری مراقبت پزشکی برای بقا و بهبود حیاتی است.
عوامل کلیدی سبک زندگی و سلامت قلب
ژنتیک می‌تواند بر خطر ابتلا به بیماری قلبی تأثیر بگذارد، اما انتخاب‌های زندگی نقش حیاتی دارد. عوامل کلیدی سبک زندگی شامل موارد زیر هستند:
سابقه خانوادگی
وجود یک خویشاوند درجهٔ یک یا والدینی که در سنین کم دچار حمله قلبی شده‌اند، می‌تواند خطر ابتلا را تا ۶۰ تا ۷۵ درصد افزایش دهد. گفت‌و‌گو دربارهٔ سابقهٔ پزشکی خانواده برای درک عوامل خطر شخصی ضروری است.
فشار خون بالا
فشار خون بالای معمول در بین بزرگسالان جوان است، اما اغلب به‌دست نیامده می‌ماند. تقریباً یک نفر از هر چهار نفر بین ۲۰ تا ۴۴ سال ممکن است فشار خون بالایی داشته باشد بدون آنکه از آن آگاه باشد. نظارت منظم ضروری است.
تغذیه و رژیم غذایی
تغذیه نامناسب باعث چاقی، کلسترول بالا و دیابت می‌شود. تمرکز بر غذاهای کامل، میوه‌ها، سبزیجات و پروتئین‌های کم‌چرب به سلامت قلب کمک می‌کند. از مصرف بیش از حد غذاهای فرآوری‌شده و نوشیدنی‌های شیرین پرهیز کنید.
ورزش
فعالیت فیزیکی منظم قلب را تقویت، گردش خون را بهبود می‌بخشد و خطر بیماری‌های قلبی‌عروقی را کاهش می‌دهد. هدف‌گذاری کنید که حداقل ۳۰ دقیقهٔ ورزش متوسط را پنج روز در هفته یا مجموعاً ۱۵۰ دقیقه در هفته انجام دهید.
تدخین و سیگار الکترونیکی
سیگار کشیدن و استفاده از سیگار الکترونیکی بر سطوح کلسترول اثر منفی داشته و به تشکیل پلاک‌های شریانی می‌انجامد. برای کاهش خطر بیماری قلبی از تمام محصولات دخانیاتی پرهیز کنید.
انواع بیماری‌های قلبی که بر بزرگسالان جوان تأثیر می‌گذارند
بزرگسالان جوان می‌توانند دچار انواع مختلفی از بیماری‌های قلبی شوند، از جمله:
- بیماری عروق کرونری: تنگی شریان‌هایی که خون را به قلب می‌رسانند و می‌تواند منجر به حمله قلبی شود.
- نارسایی قلب: توانایی پمپاژ مؤثر خون توسط قلب کاهش می‌یابد.
- اختلالات ریتم قلب: ضربان‌های غیرعادی قلب که می‌توانند عوارضی ایجاد کنند.
- بیماری ساختاری قلب: ناهنجاری‌های ساختاری در قلب که ممکن است عملکرد آن را تحت تأثیر قرار دهند.
بیماری عروق کرونری شایع‌ترین بیماری قلبی در میان بزرگسالان جوان است. کالج کاردیوپروسیژری آمریکا گزارش می‌دهد که از هر پنج بزرگسال زیر ۵۰ سال که دچار حمله قلبی می‌شوند، یکی زیر ۴۰ سال است که خطر رو به رشد این جمعیت را نشان می‌دهد.
استرس و تأثیر آن بر سلامت قلب
استرس بر سلامت قلب هم به‌صورت مستقیم و هم به‌صورت غیرمستقیم تأثیر می‌گذارد. سطوح بالای استرس باعث افزایش فشار خون از طریق ترشح کورتیزول و ارتقای ضربان قلب می‌شود. استرس مزمن می‌تواند به رفتارهای مقابله‌ای ناسالم مانند رژیم غذایی ضعیف، عدم ورزش، سیگار کشیدن یا مصرف الکل منجر شود.
استراتژی‌های سالم برای مدیریت استرس شامل موارد زیر هستند:
- تمرینات تنفس عمیق
- یوگا و مدیتیشن
- ورزش منظم
- حفظ برنامهٔ خواب منظم
- مدیریت مؤثر زمان
- نوشتن روزانه یا دفتر خاطرات برای پردازش احساسات
- مدیریت مستمر استرس می‌تواند خطر فشار خون بالا و سایر عوارض قلبی را کاهش دهد.
راهبردهای کلیدی برای بهبود سلامت قلب در بزرگسالان جوان
ایمی هالو پنج حوزهٔ کلیدی را برای پیشگیری از بیماری قلبی شناسایی می‌کند که باید به آنها توجه شود:
حفظ وزن بدن سالم
وزن اضافی خطر ابتلا به دیابت، فشار خون بالا و بیماری قلبی را افزایش می‌دهد. حفظ وزن ایده‌آل از طریق رژیم غذایی و ورزش برای سلامت قلب حیاتی است.
ورزش منظم
ورزش روزانه سیستم قلبی‌عروقی را تقویت، گردش خون را حمایت و استرس را کاهش می‌دهد. ترکیبی از تمرینات هوازی و قدرتی مفید هستند.
رژیم غذایی سالم برای قلب
تمرکز بر غذاهای کامل، میوه‌ها، سبزیجات، پروتئین‌های کم‌چرب و چربی‌های سالم. از محدودیت‌های افراطی پرهیز کنید و غذاهای حاوی مواد مغذی ضروری را در اولویت قرار دهید. نظارت بر کالری مصرفی می‌تواند به حفظ وزن سالم کمک کند.
اهمیت دادن به خواب
خواب کافی به سلامت قلبی‌عروقی کمک می‌کند، فشار خون را تنظیم کرده و التهاب را کاهش می‌دهد. بزرگسالان باید هدف داشته باشند که هر شب ۷ تا ۹ ساعت بخوابند.
دوری از دخانیات و محدود کردن الکل
محصولات دخانیات و مصرف بیش از حد الکل خطر بیماری قلبی را افزایش می‌دهند. دوری از این مواد و دریافت کمک برای ترک آنها در صورت نیاز برای سلامت طولانی‌مدت قلب ضروری است.
برنامه‌ریزی برای معاینات سلامت منظم
معاینات پزشکی منظم به‌سرعت عوامل خطر مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا یا دیابت را شناسایی می‌کند. مداخلهٔ زودهنگام می‌تواند از وقوع عوارض جدی پیشگیری کند.
